اشعار مریم حیدرزاده حالا که رفتم و گشتم

وقتی از تو دل بریدم

جز خودت چیزی ندیدم

پی هرکسی که رفتم

آخرش به تو رسیدم

حالا که رفتم و گشتم

میبینم تکی تو دنیا

نمیشه تو رو عوض کرد

حتی با شبای رویا

انگار آسمون نمیخواس

ببینه ماها رو با هم

یادته لحظه ی آخر

زیر اون بارون نم نم

گل سرختو گرفتی

دادی دستم گل مریم

حالا که رفتم و گشتم

میبینم تکی تو دنیا

نمیشه تو رو عوض کرد

حتی با شبای رویا

دس من نبود ٬ نه از تو

بلکه از خودم گذشتم

با یه خورجین پر غربت

پی سرپناه می گشتم

همه چیم ولی تو بودی

جنگلم ٬ کوهم و دشتم

عشقتو خواستم بذارم

لای خاطرات دفتر

اما یاد تو نمیگذاشت

میومد دوباره از سر

توی یک غروب جمعه

اصل مطلبو نوشتم

پی هیچ کس نمیگردم

چون تویی اول و آخر

حالا که رفتم و گشتم

میبینم تکی تو دنیا

نمیشه تو رو عوض کرد

حتی با شبای رویا

دریاها هنوز کبودن

بعضیا هنوز حسودن

هم واسه تو می نویسم

هم اونایی که نبودن

حالا که رفتم و گشتم

میبینم تکی تو دنیا

نمیشه تو رو عوض کرد

حتی با شبای رویا

اسمتو ٬ عشقتو رفته

تو رگ و تو خون و ریشه

یادته خواستی بمونم

ناله کردم که نمیشه

حالا عمریه اسیرم

توی دام زرد غربت

اما اسمشه که نیستی

با منی همش همیشه

حالا که رفتم و گشتم

میبینم تکی تو دنیا

نمیشه تو رو عوض کرد

حتی با شبای رویا

من که تقصیری نداشتم

تلخه قانون جدایی

من و تو سرش نمیشه

میزنه چه تیشه هایی

من که چشمام توی غربت

هنوزم پیت میگرده

ولی حق داری بگی که

اینا حرفه ٬ بی وفایی

حالا که رفتم و گشتم

میبینم تکی تو دنیا

نمیشه تو رو عوض کرد

حتی با شبای رویا

جرم ما چی بود عزیزم

که ما رو قربونی کردن

خودشون رهان و آزاد

ماها رو زندونی کردن

دل سنگشون نمیخواس

عاشق همدیگه باشیم

تورو اونجا ٬ منو اینجا

ساکن ویرونی کردن

حالا که رفتم و گشتم

میبینم تکی تو دنیا

نمیشه تو رو عوض کرد

حتی با شبای رویا