تقاضای برادر زن جاسبی از جاسبی: براي اين افراد مساعدت شود!

اولين بار مسئله دانشگاه آزاد در ديدار دانشجويان با محمود احمدي نژاد در پاييز 85 مطرح شد. در آن ديدار دانشجویی گفت: «بنظر ميرسد حتي احمدي نژاد هم توانايي مقابله با مافياي دانشگاه آزاد را ندارد». به گزارش خبرنامه دانشجویان ایران، ديگر دانشجويان هم در اين ديدار خواستار برخورد جدي با بي قانوني هاي گسترده در دانشگاه آزاد شدند. در ادامه بسياري از لابي هاي فراگير و بعضاً بسيار قدرتمند دانشگاه آزاد وارد صحنه شدند و به هر نحو ممكن براي بقاي جاسبي به نقش آفريني پرداختند. در پی این حوادث دانشجویان نیز به این امر حساس شدند و همایش های مختلفی را در دانشگاه ها در این خصوص برپا کردند. با برگزاری چنین همایش هایی مفسده مدیریتی در دانشگاه آزاد به خصوص عدم وجود فضای نقد آزاد، روشن تر می شد. در همین اثنا يکشنبه 22 شهريور 1388 مراسم ميزگرد كالبد شكافي يك پرونده با موضوع بررسي عملكرد دانشگاه آزاد كه از سوي دفتر تحكيم وحدت و اتحاديه انجمن‌هاي اسلامي دانشجويان مستقل در دانشگاه امیرکبیر برگزار شد. در این مراسم یکی از دانشجویان دانشگاه آزاد با اشاره به مطرح شدن برگزاري ميزگردي به همين شكل در واحد علوم و تحقيقات دانشگاه آزاد، تصريح كرد: كسي كه چنين موضوعي را مطرح مي‌كند يا دانشگاه آزاد را نمي‌شناسد و يا با آقاي جاسبي آشنايي ندارد .اين دانشجوي دانشگاه آزاد اظهار داشت: فساد در دانشگاه آزاد نه تنها مربوط به آقاي جاسبي است بلكه بسياري از مديران مياني را نيز در بر مي‌گيرد. بخشی از این فساد مدیریتی با جملاتی مثل ”استثنائا ثبت نام به عمل آید“ و ”با نظر مساعد اقدام شود“ بروی نامه های مقامات و نمایندگان ارسالی به دفتر عبداله جعفر علی جاسبی از اتاق وی خارج شده و در دستور کار قرار می گیرد. جاسبي در جمع مديران سازمان مركزي و رؤساي واحدهاي دانشگاه آزاد در چهل و پنجمين اجلاس شوراي مركزي دانشگاه آزاد - ارديبهشت 1381، هدف خود را از اعطاء تسهيلات ويژه به صاحب منصبان اينگونه توصيف مي‌كند: ”اين همه به نمايندگان سرويس مي‌دهيم و متقابلاً ما بايد از حمايت نمايندگان برخوردار باشيم و مستلزم اين است كه شما ارتباطتان را با نمايندگان بيشتر كنيد و به طور كلي در سطح استان، در سطح شهر ما بتوانيم با همه مسئولين از جمله نمايندگان ارتباط داشته باشيم تا كارهاي دانشگاه آزاد اسلامي را بتوانيم به خوبي پيش ببريم. اين طور نباشد كه جاده يك طرفه باشد و سرويس بدهيم اما از آن طرف ما چيزي نخواهيم.“