درختی همیشه، مثل همین بی گاه های تنهایی شاید همدمم می شد، درختی که خود خالق هر ذره اش بر نگاه های سفید کاغذ بودم، با من بود، اما انگار این روزها آن هم با من غریبی می کند، با انگشتانم، با احساسم...
همیشه موسم رسم درختی، این فکر رهگذر لحظه هایم بود که چرا درخت؟؟
یکی درختانم را دید، گفت: درخت، یعنی صبر، یعنی هنوز هم ایستاده ام، یعنی...
من از آن پس درگیر "یعنی" هایش شدم و درختانم دچار پاییز، پاییز بی برگی...
در یاد ندارم، اما گویی هر بار پاییزش عمیق و عمیق تر شد، کم برگ و تک برگ و بی برگ...
گفتم که گر روزی خود را میان باغ بی برگی یافتی، بدانی این جا، همان سرزمین خودی خود من است!!
این باغ بی برگی ام را، باغبانی باید... نمی دانم چندی ست که غریبی می کنند با من تک تک بی برگ هایش، شاید که دچارند، دچار باغبانی که می باید..
دچارند و چشم انتظار دستان من، شاید این است که غریبی می کنند؛ آری به گمانم همین است و بس...
اما کاش می دانستند من هم...
کاش می یافتم باغبان خودی شان را؛ لابلای این روزهای غرق آفتاب، درختانم ریشه می خشکانند، باغ بی برگی ام را، باغبانی باید..
اگر بمیرم از این انتظار، می آیی ؟ برای دیدن سنگ مزار ، می آیی ؟ منم ، همان که به یادت قرار می گیرم و دل خوشم که تو هم بی قرار می آیی ! شکار کرده دلم را هوای دیدارت بگو که با من زخمی کنار می آیی هنوز منتظر لنگه کفش شیشه ای ام! برای بردن من ، ای سوار، می آیی؟ بگو بگو که پس از این مسیر طولانی تویی که از دل گرد و غبار می آیی خدا کند که نمیرد امید در عاشق... دلم خوش است که این نوبهار می آیی... مرضیه خدیر
لوگین شوید تا بتوانید نظر درج کنید. اگر ثبت نام نکرده اید.
ثبت نام کنید تا بتوانید لوگین شوید و علاوه بر آن شما نیز بتوانید مطالب خودتان را در سایت قرار دهید.
خدا را به تو می سپارم...
*نازی دختری ازجنس تنهایی*
النا امیری
میر حسین محمدی
خانم ناز
SULTANHEART7
پرستو مهاجری
Tannaz_mahdiloo
MOHAMMAD...R
لاهوتیان
ارام بارانی
قارداش
زهرا62
مهرداد نجفلوی ترکمانی
mohsen TORKAMANY
میلادنجفلویی
ثمین00
pariyaarang
سایه-91
maryam torkman
HSN-T )
خانه
مطالب(109)
دوستان (37)
گالری تصاویر (33)
کلیپها (2)
نظرسنجی (0)
سایت و اپلیکیشن آموزش زبان انگلیسی urg.ir
چگونگی درج آگهی در سایت و قسمت تبلیغات
تلگرام 
فیسبوک
تویتر
به علت هزینه های بالا ممکن است سایت از دسترس خارج شود.
لطفا ما را در اینستاگرام دنبال کنید.
همیشه موسم رسم درختی، این فکر رهگذر لحظه هایم بود که چرا درخت؟؟
یکی درختانم را دید، گفت: درخت، یعنی صبر، یعنی هنوز هم ایستاده ام، یعنی...
من از آن پس درگیر "یعنی" هایش شدم و درختانم دچار پاییز، پاییز بی برگی...
در یاد ندارم، اما گویی هر بار پاییزش عمیق و عمیق تر شد، کم برگ و تک برگ و بی برگ...
گفتم که گر روزی خود را میان باغ بی برگی یافتی، بدانی این جا، همان سرزمین خودی خود من است!!
این باغ بی برگی ام را، باغبانی باید... نمی دانم چندی ست که غریبی می کنند با من تک تک بی برگ هایش، شاید که دچارند، دچار باغبانی که می باید..
دچارند و چشم انتظار دستان من، شاید این است که غریبی می کنند؛ آری به گمانم همین است و بس...
اما کاش می دانستند من هم...
کاش می یافتم باغبان خودی شان را؛ لابلای این روزهای غرق آفتاب، درختانم ریشه می خشکانند، باغ بی برگی ام را، باغبانی باید..
برای دیدن سنگ مزار ، می آیی ؟
منم ، همان که به یادت قرار می گیرم
و دل خوشم که تو هم بی قرار می آیی !
شکار کرده دلم را هوای دیدارت
بگو که با من زخمی کنار می آیی
هنوز منتظر لنگه کفش شیشه ای ام!
برای بردن من ، ای سوار، می آیی؟
بگو بگو که پس از این مسیر طولانی
تویی که از دل گرد و غبار می آیی
خدا کند که نمیرد امید در عاشق...
دلم خوش است که این نوبهار می آیی...
مرضیه خدیر
سایه-91: