اسکله تاریخی تال ( تعمیر گاه دریایی )بندرشرفخانه

اسکله تاریخی  تال 1 ( تعمیر گاه دریایی )

این سازه عظیم بسیار زیبا و بی نظیر دریایی که سنبل و نماد شهر بندر شرفخانه می باشد . بیش از یکصد سال پیش در جریان جنگ جهانی اول توسط روسها به سرپرستی و طراحی بدیع و نظارت دقیق یک مهندس روسی به نام میشا گف و مشارکت و همکاری کارگران و نجاران محلی از چوبهای آغشته به مواد نفتی برای تعمیر قسمتهای زیرآبی کشتی ها در دو کیلو متری عمق دریا درغرب اسکله بنادر ساخته شده است  و در سال 1387 در فهرست آثار ملی به ثبت رسیده است . برای تعمیرکشتی آن را زیر اسکله برده و با جرثقیل های نصب شده در بالای آن که 60 تن قدرت داشتند کشتی را بالا کشیده بدنه آن را زنگ زدایی و سوراخهای کف آن را ترمیم و در صورت نیاز ورقهای آن را تعویض و حتی کشتی را از نظر طول – عرض – و ارتفاع افزایش یا کاهش و رنگ آمیزی کرده مجدداً به آب می انداختند .

 این اسکله در اواخر دوره قاجار ساخته شده دارای 20 متر طول 16 متر عرض و 70/12 متر ارتفاع و 320متر مربع مساحت دارد 2 و 24 عدد ستون اصلی به قطه تقریبی 40 سانتی متر که این سطونها در دو ردیف 12 تایی  برای استحکام بیشتر دو تا دو تا بهم چسبیده و کنار هم نصب شده اند میباشد و دارای 56 ستون فرعی به ارتفاع 5 متر برای استحکام ستونهای اصلی در سمت غربی و شرقی در طول اسکله نصب شده و ادامه ستونهای فرعی بصورت مورب تا انتهای ستونهای اصلی و زیر حمالی ها وصل شده است ، در بالای اسکله در ستونهای اصلی دوازده عدد حمالی به قطر تقریبی 40 سانتی متر و طول 14 متر که جرثقیل های 60 تنی روی آنها نصب شده است وجود دارد و این حمالی ها توسط دو ردیف ستون فرعی که پایه آنها در قسمت بالا به ستونهای اصلی نصب شده است ،از قسمت وسط تقویت شده اند بنابراین هر حمالی با 4 ستون فرعی تقویت شده و جمع این ستونها 48 ستون می باشد . قفل و بست های بکار رفته در این اسکله از میخ های بزرگ و تسمه های فولادی می باشد و در قسمت هایی که بعدا تعمیر یا مرمت شده از پیچ مهره استفاده شده است .

در دهه هفتاد اداره بنادر و کشتیرانی بندرشرفخانه در ارتفاع هفت متری این اسکله با تیرآهن و چوب یک محوطه بزرگی ساخته بود و چند مورد هم جلسه شورای اداری شهرستان در آن برگزار شد و قصد داشت آنرا به رستوران دریایی تبدیل کند که سالهای بعد در اثر بالا آمدن آب قسمتی از محوطه فوق تخریب شد و قسمت هایی از آن هنوز هم باقی مانده است .

 در سالهای پر آبی عمق آب در کنار این اسکله به 8 متر نیز می رسید ولی امروزه (1 / 7 / 93 ) این اسکله تاریخی با شکوه با تمام حوادث و گذر ایام و بی مهری طبیعت و انسانها در اثر پس روی شدید آب دریاچه پای در نمک و کیلو متر ها از آب فاصله دارد و با تنی رنجور و خسته و قامت بلند و استوارش نظاره گر غروب و افوال  دریاچه و ایام غربت خود است ولی هنوز با اینکه به نفس نفس افتاده بارقه های امیدش را از دست نداده یک چشم به آسمان و چشم دیگر به ساحل نشینان غیور و با تدبیر دارد . 3

 ----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------