عشق مرده

روزگار عشق ورزیها گذشت/مرغ بخت ما از این صحرا گذشت

آن صفای خنده ها از لب گریخت.آن بهار عشق بی پروا گذشت

عمر بود وعشق بود و یاد بود/فرصتی دلخواه بود اما گذشت

آدمی در رنج غربت رنگ باخت/بس که تنها آمدو تنها گذشت

خاطر ما روی آرامش ندید/عمر ما چون موج بر دریا گذشت

در سخن بودم شبی با آینه/گفتم:آن شادی چه شد گفتا:گذشت

گفتم:آن لبخند مستی بخش کو؟/گفت:خوابی بود و چون رویا گذشت