عشق دل انگیز

دیروز به یاد تو و آن عشق دل انگیز

بر پیکر خود پیرهن سبز نمودم

در آینه بر صورت خود خیره شدم باز

بند از سر گیسوییم آهسته گشودم

عطر آوردم بر سر و بر سینه فشاندم

چشمانم را ناز کنان سرمه کشیدم

افشان کردم زلفم را بر سر شانه

در کنج لبم خالی آهسته نشاندم

گفتم به خوذ آنگاه صد افسوس که او نیست

تا مات شود زین همه افسونگری و ناز

چون پیرهن سبز ببیند به تن من

گوید که چه زیبا شده ای باز

او نیست که در مردمک چشم سیاهم 

تا خیره شود عکس رخ خویش ببیند

این گیسوی افشان به چه کار آید امشب؟

کو پنجه او تا که در آن خانه گزیند؟

من خیره به آینه و او گوش به من داشت

گفتم که چسان حل کنی این مشکل ما را ؟

بشکست و فغان کرد که از شرح غم خویش

ای زن چه بگویم که شکستی دل ما را

فروغ فرخزاد