جنگل (3)

جنگل

..........................

تا مرز جدایی روح از جسم پیش رفتم .

تا ناشناس نادیده آزادم کرد .

ندای درونیم مرا به دنبال او می کشاند .

احساسش می کردم که در جلوی من در حرکت است .

و از طرفی احترام طبیعت جنگل به او نشانه ی دیگری بود .

هر قدمی که بر می داشت .

درختان به احترامش شاخه و برگ خودشون رو جمع می کردند .

و راه  باز می شد .

و من نیز به راحتی در پشت سرش حرکت می کردم .

بوی نم باران و عطر گل و گیاهان مدهوشم کرده بود .

مانند ربات آهنی فقط حرکت می کردم .

و حال خوشی داشتم .

عجب نیروی عجیبی داشت .

تمام اراده ام را در اختیار گرفته بود .

حتی افکارم را کنترل می کرد .

توان تکلم نداشتم .

دلم می خواست از ماهیت این موجود اطلاعاتی داشتم .

اما افسوس که اجازه تفکر را هم ازم گرفته بود .

ایستاد .

من نیز به طبع او ایستادم .

صدایش را در درون احساس کردم .

گفتا : تو ناتوانی حامی !!!

زبانم سنگین بود .

و نمی توانستم در دهان حرکتش بدهم .

به سمت من برگشت .

نمی دانم چه کرد که چشم دلم باز شد .

و چهره واقعی او را دیدم .

از تعجب ....

ادامه دارد

نوشته : حسین حامی