سکرات

سکرات

.........

روح من از قالب جسمم پرید .

او شتابان سوی برزخ می دوید .

ترس روحم را به آغوشش کشید .

لحظه ی سختی در آن دم شد پدید .

.

.

.

گیج و مبهوتم خدایا کن مدد .

زار و غمگینم خدایا کن کمک .

از همه بیزار و امیدم تویی .

از همه رنجورم و صاحب تویی .

.

.

.

من به دنیایت دلم خوش گشته بود .

ور لذایذ روح من پر گشته بود .

عشق دنیا هوشم من را خورده بود .

عشق دنیا روح من را بسته بود .

.

.

.

گفت : شخصی رو به من ای نقطه مغز .

هیچ فکری نبود در جسم و روحت بی خبر .

تو تغافل کرده ایی .

روح  را خود معذب کرده ایی .

.

.

.

گر خداوند کریم از تو گذشت .

روح تو فارغ ز هر زجزی گذشت .

حامیا فکری به حال خود بکن .

سجده ایی بر درگه یارت بکن .

.

.

.

عمر نوح گر باشدت . مرگت رسد .

لذت شاه سلیمانت بود . پایان رسد .

مال دنیا و زن و بچه همه در می روند .

حامی بیچاره را عسرت رسد .

سروده : حسین حامی