ماه من

ماه من

...........

شب بود سکوت .

تاریکی و سیاهی .

ستارگان در آسمان .

ماه من در کنار من .

لحظاتی بی نظیر .

لحظاتی شاد و خاطر انگیز .

او در گوشم نجوا می کرد .

و من پیوسته لبخند بر لب .

عالمی بود .

آدمی بود .

گاه می دیدم که ماهم تیره می گردد .

گاه می دیدم که نورش خیره می گردد .

صدای جیرجیرک های بیشه .

نوازش نسیم خنک شب .

همه در روح من متاثر بود .

و من در عالمی بی نظیر رها بودم .

تا با تلنگر صدایی خشن از جای جستم .

دیگر ماه من نبود .

دیگر جیرجیرک های بیشه نمی خواندند .

دیگر نسیم هوا نمی وزید .

دیگر حامی تنها مانده بود .

تنها اما نه تن ها .

چشمم را به آسمان دوختم .

ماهم در آسمان بود .

قرص کاملی از نور .

و کهکشانی که مرا به سوی ماهم می خواند .

و من در مسیر کهکشان آرام می رفتم .

تا بار دیگر در کنار ماهم باشم .

نوشته : حسین حامی