شب و سکوت

شب و سکوت

.................

شب است و سکوت .

شب است تاریکی .

شب است ارواح .

شب است تنهایی .

شب است حامی افسانه ایی .

باز تنهایی ریشه اش را درون قلبم نهاده است .

ریشه ایی ضخیم از جنس احساس .

ریشه ی سست احساس .

ریشه ی حسرت های فرو خورده .

ریشه ی حرف های ناگفته .

دوست دارم با دست خودم تن سرد و سیاه شب را درون چادر سیاهش کفن کنم .

دوست دارم شب را با تمام تنهایی و احساس های سست آن در بطن خودش دفن کنم .

اندیشیدن درون شب را نمی پرستم .

تفکر درون شب را نمی ستایم .

عشق های مجازی تاریک را جذب نمی کنم .

زیرا که بر آنم در پس پرده تیره شب روزی روشن انتظارم را می کشد .

روزی که در آن با احساساتم متولد خواهم شد .

و قامتم چون سرو بالا خواهد رفت .

و به جایی خواهم رسید که وعده آن را به دلم داده بودم .

آری تاملی جایز است و پشتکاری مترتب .

من تامل خواهم کرد .

تامل .

تاملی که ریشه در تفکرات زیبای اهدایی خالقم خواهد داشت .

نوشته : حسین حامی