قطره

قطره

...................................

قطره ایی از جویباری می گذشت .

در دلش عشقی ز دریا می گذشت .

.

.

.

.

.

من که هستم پاکتر از هر گلی .

می دهم آب حیات بر هر گلی .

.

.

.

.

.

آن تکبر کرده بود روحش سیاه .

گر چه رنگش بود بیرنگی ز ماه .

.

.

.

.

.

نرم نرمک می گرفت روحش زمین .

نرم نرمک می شدش جذب زمین .

.

.

.

.

.

همچنان با خود تکبر می نمود .

همچنان بر این و آن فخر می نمود .

.

.

.

.

.

ناگهان کبرش گلویش را درید .

روح مستش را ز جانش برکشید .

.

.

.

.

.

حامیا هرگز تکبر نیست انسان را صلاح .

روح پاک بندگی بهتر بود از هر سلاح .

 

سروده : حسین حامی