خدایا چقدر دوستت دارم

آرامــش نــه عــاشــق بــودن اســت ،
 
نــه گــرفـتـن دسـتـی کـه مـحــرمــت نـیـسـت !
 
نـه حـرف هـای عـاشـقـانـه و قـربـان صـدقه هـای چند ثـانیه ای !
 
آرامــش حـضـور خــداســــت . . .
 
وقـتـی در اوج نـبــودن هــا نـابــودت نـمی کــنـد ،
 
وقـتـی نــاگـفـتـه هــایـت را بـی آنـکـه بـگـویـی مـیـفــهـمـد ؛
 
وقـتی نـیـاز نـیـسـت بــرای بــودنش الـتـمـاس کـنی !
 
غــرورت را تـا مــــرز نــابــودی پـیـش بـبــری ؛
 
وقـتی مـطمـئـن بـاشی بـا او ، هــرگـز تـنـهـا نـخـواهی بـود !
 
آرامــش یـعـنـی هـمــیـن !
 
تـو بـی هـیـچ قـیــد و شــرطـی خــــ?ـــدا را داری .