تقدیم به زن ذلیلان عزیز

من از آن روز که شوهر شده ام
از گدا نیز گداتر شده ام
عاقلی بودم و مجنون گشتم
غنچه ای بودم و پرپر شده ام
بس که رقصانده مرا خانم من

ناخودآگاه چو عنتر شده ام
هم به بقال گذر مقروضم
هم بدهکار به مسگر شده ام
ظاهرأ شوهر خانم هستم
باطنأ کلفت و نوکر شده ام
دور از جان شما شب همه شب
اشک ریزم که چرا ” نر ” شده ام
هستی ام در ره زن رفت به باد
ایهاالناس ، “عجب خر” شده ام.