بیایید کاری کنیم- تکلیف منتظران حضرت مهدی(عج)

 بیایید کاری کنیم ...تکلیف منتظران حضرت مهدی(عج) :
اگر كه، من و تو، همان كاري را بكنيم كه همه مي‌كنند؛ قطعاً، به همان نتيجه‌يي‌خواهيم رسيد، كه همه مي‌رسند.
از راهِ كارهايِ تكراري و هميشگي، هرگز، نمي‌توان به دستاوردهايِ نو و غيرتكراري رسيد:
به هرزه، بي «مي» و «معشوق»، عُمر مي‌گذرد/ بَطالتم بَس؛ از امروز، كار خواهم كرد
به يادِ «چشمِ» تو، خود را، خراب خواهم ساخت/ بنايِ «عهد قديم»، استوار خواهم كرد ...
[حافظة شعر ايران؛ حافظِ قرآن]
دُعاي عهد قديم، فقط خواندني نيست؛ كار كردني ـ هم ـ هست، به كار بردني ـ هم ـ هست.
دعاي عهد، پيمان‌نامه‌يي ست كه ـ حتماً ـ به امضاي دو طرف بايد برسد؛ وگرنه، نه معنا دارد و نه موجوديت! پيمان‌شكني، ريشه در ناداني و سُست عهدي دارد.
نمي‌شود ندانست، و كاري كرد!
آن كه نمي‌داند چه مي‌كند، در واقع، دارد كاري نمي‌كند؛ و اي كاش، اصلاً، كاري نمي‌كرد! پيامبر دل‌آگاه و دلسوزمان ـ حضرتِ ختمي مرتبت، صلّي الله عليه و آله ـ با دلشوره‌يي دلسوزانه مي‌گفت: «آن‌كه، نادانسته كاري مي‌كند؛ به جاي آن‌كه كار را درست كند، خراب‌تر ـ هم ـ خواهد كرد!»
[نهج‌الفصاحه/سخن شمارة 3058]
توبه و تغيير، تنها راه، براي كاري كردن‌ست.
انقلاب، ديگرگون‌سازي ‌ست: انقلاب، ديگرگون شدن‌ست. انقلاب، ديگرگون كردن‌ست.
و «خلّاقيت»،
يعني اين‌كه شما كاري بكنيد كه تا كنون نمي‌كرده‌ايد؛ و در نتيجه، به دستاوردي نايل شويد، كه تاكنون در دنياي‌تان نبوده است!
«انتظار» هم، نوعي انقلاب است؛
«انتظار» هم، نوعي خلّاقيت است. از «خلّاقيت انتظار»، مي‌بايد به‌طور «خلّاقانه» بهره گرفت.
وگرنه، همين انتظاري كه مي‌توانست بهترين «فرصت» براي «زمين» و «زمان» باشد، به صورت بدترين «تهديد» رُخ مي‌تواند نمود!
بياييد كاري بكنيم،
و با «مديريتِ تهديدها»، بهترين فُرصت‌هاي انسان و جهان را، بيافرينيم.
از هر فرصتي كه به خوبي استفاده نكنيم ـ
باور كنيد كه خودش به بدترين تهديد، تبديل خواهد شد.
نمي‌شود كاري نكرد، و به جايي رسيد؛ و شايد «مسأله‌شناسي»، نخستين كاري باشد كه بايد كرد. آن كس كه مسأله‌هايش را نمي‌شناسد، و يا اگر مي‌شناسد، آن‌ها را نمي‌تواند دسته‌بندي و اولويت‌بندي كند ـ حتماً ـ شكست خواهد خورد! ... امّا، آن‌كه مسألة خودش را ـ مسألة اساسي و حياتي خودش را ـ  به خوبي شناخته است؛ به واقع، در راهِ نوآوري و «مهندسيِ‌ مجدّدِ زندگي»،‌ گام نهاده است. «خلّاقيت»، دوباره ديدن‌ست؛ و «نوآوري»، دست دادن با آينده‌يي ست كه آمدني‌ست!

ماهنامه موعود شماره 120