درباره من

چون به درخت رسیدی به تماشا بمان. تماشا تو را به آسمان خواهد برد. در زمانه‌ی ما نگاه کردن نیاموخته‌اند و درخت، جز آرایش خانه نیست و هیچ کس گل‌های حیاط همسایه را باور ندارد. پیوندها گسسته. کسی در مهتاب راه نمی‌رود و از پرواز کلاغی هشیار نمی‌شود و خدا را کنار نرده‌ی ایوان نمی‌بیند و ابدیت را در جام آب خوری نمی‌یابد. در چشم ها شاخه نیست. در رگ ها آسمان نیست. در این زمانه درخت‌ها از مردمان خرّم‌ترند. کوه‌ها از آرزوها بلندترند. نی‌ها از اندیشه‌ها راست‌ترند. برف‌ها از دل‌ها سپیدترند . . .!!  

درج شده در تاریخ ۳/۰۸/۲۵ ساعت 15:26

کاربران آنلاین (1)

کاکتوس