دست نوشته جوون ایرانی

درود بر شما

"همشون رو میریزیم تو دریا" اینو یکی از خانمها میگه. راستش گاهی ادم ترجیح میده هیچ حرفی نزنه اما یه جاهایی هست که ادم دیگه طاقت نمیاره و علیرغم اینکه نمیخواد دهن به دهن بعضیا بشه، مجبوره (میفهمید که مجبوره!!) جواب بده.

بهش میگم "چرا این حرف رو میزنید" با یه قیافه حق به جانبی میگه "انتقام این روزها رو میگیریم" بعد یک لبخند شیطانی رو لبای رژ آجری اش پخش میشه. بهش میگم "پس شما به حذف اعتقاد دارید. راستی این شعار زنده باد مخالف من رو شنیدید؟!"

دور چشای خط کشی شده اش، خط میفته. با لحن متکبرانه ای میگه "اون مخالفه نه اینا. کل زندگیمون مجبورمون کردن مطابق نظر اونا بشیم این حجاب، این زندگی. تفریح نداریم، دلخوشی ..."

سعی میکنم همچنان خونسرد باشم که خب کلن از من بعیده!! بهش میگم "من در مورد رفتار شما صحبت میکنم اینکه گویا شما هم میخواید در صورت داشتن قدرت زور بگید، خب چه فرقی با اینا میکنید. هر دو وقتی قدرت دارید میخواید نظر خودتون رو حاکم کنید و با مخالف و ضدتون برخورد کنید"

دلخور میگه "یعنی حق انتقام نداریم؟" یه نیم لبخند میزنم و میگم "وا... وقتی شما خودتون رو ته عقل کل و عاقل و فهیم و روشنفکر و مصلح میدونید انتظار ما عوام و مردم اینه که رویه تون فرق کنه. مثل ماندلا که بخشید تا جامعه ای رو زنده کنه!! ضمنا اون حکایت سعدی رو هم ما داریم که سگی پای صحرا نشینی گزید...."

روش و برمیگردونه و میگه "شما زجر و درد نکشیدید فقط حرف میزنید"

از دلم میگذره که "اره خب ما ایرانیها همیشه فقط شخص خودمون رو خاص و محق میدونیم" اما چیزی نمیگم و به این اندیشمند مه رو!! لبخند میزنم و میگذرم.

جالبه برام که اغلب ما (منجمله خودم) در ظاهر خیلی روشنفکر و مترقی و عصاره فرهنگ و اخلاقیم اما در موقع عمل و پای کار و بالاخص وقتی قدرت داشته باشیم روی ادمهای بدی رو که نقدشون میکنیم رو هم سفید میکنیم. ضمن اینکه ما اغلب در نقد و اعتراض خیلی حرفه ای هستییم اما برای برنامه ریزی و رهبری و اصلاح هیچ برنامه و فکر و ایده ای نداریم و اغلب وقتی کار و مسئولیت رو از نفرات قبلی -که بهشون معترض بودیم- تحویل میگیریم بیشتر خرابکاری میکنیم!! برای همین تو کشور ما اغلب با این واقعیات تلخ روبرو میشیم که "هیچ جدیدی نیومده که بهتر از قدیمی باشه" چون برنامه عملگرایانه برای اصلاح نداریم و همش فقط اعتراضه و براندازی و انقلاب!! که در همه جنبه های زندگیمون هم این نمود داره. حتی مثلن در ساخت و ساز زیاد ساختمونها در مقابل بازسازی های کم (برعکس کشورهای پیشرفته) و خلاصه اینکه کاش اول بتونیم فکر خودمون رو اصلاح کنیم بعد بقیه رو!!

پ.ن 1) کاش انقدر که اینروزها از ماندلا میگن کمی هم از روش و اندیشه اش میگفتند، بقیه بزرگان و سیره شون جای خود!!

پ.ن 2) خانم مسئول روز قبل نیومده بود امروز که اومده میگه "من که نبودم خبری نبود" گفتم "نه دیگه، شما که نبودید همه چی اروم بود و در ارامش!!"

پ.ن 3) من یه فکر و نقشه مذبوحانه ای تو ذهنم هست که اگه انجام بشه وای چی میشه!! یعنی این مسولین و مدیران له میشن له (به سبک اقوی همساده بخونید و بعدش بخندید)

پ.ن 4) خب ار اونجایی که خدا ... شناخت و بهش ... نداد، احتمال عملی شدن پ.ن 3 برای ما در حد رویت ستاره هالی یه، اون هم تو این هوای الوده ایران!!

 *******************

کلام روز تقدیم به دوستان هر روز

راه و رسم تربیت فرزندان را همه بلدند جز والدین آنها!!!!

 ..............................................................................................................................................................

درود بر شما

میدونید که هر کشور و هر جامعه و هر فرهنگی آداب و اخلاق و رفتارهای بعضا خاص و پیچیده ای داره که از منظر دیگران عجیب غریبه و حالا ممکنه خوب یا بد به نظر برسن. از اخلاق و نحوه برخورد تا قوانین مختلف و رسومات دینی و مذهبی و فرهنگی متفاوت (مثلا اینجا رو بخونید) که در خون و رگ و ریشه اون مردم جای گرفته و با توجه به عادت شدنش متوجه عجیب غریب بودنش نمیشن و برای خودشون عادی یه در حالیکه برای ناظر بیرونی حتی غیر قابل توضیحه!!

مثل عادت به تعارف کردن زیاد در ما ایرانیها، رواج دروغ و زیرآب زنی یا حتی فحش و فحش کاری (حتی در حد فیس بوک یه بدبخت خارجی) که البته من اغلب فکر میکنم بخاطر اینه که ما تحمل دیدن یکی بالاتر از خودمون و فرهنگ غنی و تاریخمون!! رو نداریم و چون برای دنیای امروز حرف تازه و توان و قدرتی نداریم اغلب از روشهای اعتراضی، تهدید، فحش، فرافکنی و لجن مالی طرف مقابل استفاده میکنیم!!

از طرف دیگه چون اغلب ما برخلاف رویه و ضابطه و بیشتر با روابط و بند پ و رانت، شاهد پیشرفت و موفقیت افراد در جامعه مون هستیم و در عین حال که این موارد رو بد میدونیم اما در عین حال از خدامونه که برا خودمون یکی از این شرایط پیش بیاد تا اوج بگیریم و افتخار کنیم و قمپز در کنیم!! فلذا در روابط بین الملل و سایر جوامع هم همش فکر میکنیم باید این شرایط باشه و همیشه کاسه ای زیر نیم کاسه است و اصل بر متهم بودن طرفه!! فلذا فحش و ناسزا و تهمت و بهتان و حتی مرگ گفتن ایرادی نداره و حلاله و لازم!!

مطمئن باشید این فرهنگ و رفتار ما برای دیگران عجیبه که دائم در حال غر زدن، متهم کردن و لجن مال کردن طرف مقابلیم و در چنته چیز قابل طرحی نداریم!!!

پ.ن 1) گفتیم بند پ، یادمون اومد 1-2 سال پیش از نوع پارتی اش برای ما جور شد که مدیر جایی بشیم. بعد ما گفتیم به فیلدکاری ما نمیخوره و... بگذریم!!! خداییش این بار پیش بیاد با کله میریم، غلط هم میکنیم باز به تخصص و فیلدکاری فکر کنیم بعد اینهمه مدت دیدن ضوابط و روابط که همچنان ما کارشناسیم و خواهیم بود!!

پ.ن 2) تا به حال در فضای مجازی چند بار ما ایرانیها بقیه رو لجن مال کردیم به هر دلیل یا در گزارشهای سیمای میلی از مصاحبه شوندگان میخوان که فحش بدن و تهدید کنن!!!

پ.ن 3) پیرو "الناس علی دین الملوک" کلن نظر شما چیه؟!