رتبه ایران از نظر شادی در میان 157 کشور

سیدحسن موسوی چلک در گفت وگو با مهر افزود: یکی از ویژگی های جامعه امروزی گسترش شهر نشینی، دسترسی بیشتر به فناوری، مشغله های فراوان، تحمیل استرس های متعدد بر افراد، تعامل فرهنگی بالا و مستعد شدن جهت تضعیف هویت فرهنگی، کاهش ارتباطات عاطفی میان مردم، افزایش اختلالات روانی و... است. در چنین جامعه ای یکی از مهم ترین دغدغه ها برنامه ریزی مناسب، افزایش پویایی اجتماعی و روانی به عنوان مولفه ای مهم در سبک زندگی مردم است چرا که یکی از گمشده های مردم در چنین جامعه ای، نشاط و شادابی اجتماعی بوده و بدون تردید این نشاط در عملکرد افراد در جامعه تاثیرگذار است.

وی در ادامه گفت: تاملی بر برخی آمار های موجود در کشور نیز گویای همین مساله است به گونه ای که طبق سرشماری سال 1390 بیش از 70 درصد جمعیت کشور شهرنشین هستند در حالی که این نسبت در 30 سال قبل معکوس بود یعنی 70 درصد روستانشین بودند.

موسوی چلک با اشاره به اینکه رتبه شادی و نشاط ایران 115 در میان 157 کشور است، تاکید کرد: در شرایط فعلی جامعه افزایش مصرف مواد مخدر صنعتی و گرایش به مصرف مشروبات الکلی و آمار افراد دارای اختلالات روانی بیشتر شده است.

* خلق شادی های گروهی

رییس انجمن مددکاران اجتماعی ایران گفت: این تنهایی اجتماعی تاثیرات چشمگیری بر حوزه ارتباطات انسانی و سلامت روانی مردم می گذارد. اینجا وظیفه مردم است که شادی های گروهی را خلق کنند تا فشارهای ناشی از زندگی ماشینی کمتر شود و در این زمینه نباید منتظر دولت ها باشند چرا که دولت ها در ادوار مختلف نه تنها تسهیل کننده برای ایجاد فضای شاد در چارچوب مقررات نبودند، بلکه بیشترین نقش خود را در ممیزی فرهنگی ایفا کردند.

به گفته وی، برخوردهای ممیزی شده باعث شده تا امروز بیش از هر زمانی نگران تهاجم فرهنگی، شبیخون و همچنین ناتوی فرهنگی باشیم؛ فرهنگی که با رویکرد های سلبی نمی توان آن را مدیریت کرد.

موسوی چلک اظهار داشت: نباید فراموش کنیم که تغییرات فرهنگی یک شبه صورت نگرفته و یک شبه هم تاثیرات منفی آن از بین نخواهد رفت. شاید به همین دلیل است که فرهنگ به عنوان یکی از شعار های سال 93 تعیین شده است تا زمینه تقویت هویت فرهنگی بیشتر فراهم شود. البته امیدوارم که این فرصت را فقط با پارچه نوشته ها یا فراموش کردن یا محدود کردن ظرفیت های فرهنگی اقوام مختلف ایرانی از دست ندهیم.

وی تاکید کرد: یکی از مهم ترین اقدام ها در این زمینه استفاده از ظرفیت های فرهنگی (ملی، قومی و دینی) است که می تواند این فضای شاد و دلنشین را همراه با انتقال مولفه فرهنگی فراهم کند تا ریشه های تعلق اجتماعی را عمیق تر کند. شادی و غم به عنوان دو پدیده روانشناختی دو روی یک سکه تصور شده و لازمه یک زندگی سالم بوده و گاهی سبقت یکی بر دیگری در وضعیت تعادلی سیستم روحی- روانی اختلال ایجاد می کند.