فراموش کردم
رتبه کلی: 1828


درباره من
بیدارباش
سوره مبارکه یس
آیه شریفه 60
أَلَم أَعهَد إِلَیکُم یَا بَنِی آدَمَ أَن لَّا تَعبُدُوا الشَّیطَانَ إِنَّهُ لَکُم عَدُوٌّ مُّبِینٌ
معنای آیه:
آیا از شما انسان، پیمان نگرفتیم که از شیطان پیروی نکنید؟! زیرا بدون شک او دشمن آشکار شما است.
پیام آیه:
وسوسه ی شیطان این است که زشتی ها را زیبا جلوه می دهد، اما هر اندیشه ی سالم در می یابد که خود را آلوده به زشتی ها نکند. آفریدگار به ما اندیشه و وجدان پاک داده است، آیا این ابزار، همان تعهدی نیست که خداوند از ما گرفته است؟
نقطه سر خط (MEYSAM74 )    

خواهش میکنم دوستان بخوانید شاید بهترین کار همکاری با خانه فرشتگان باشد

درج شده در تاریخ ۹۴/۰۱/۱۱ ساعت 18:13 بازدید کل: 134 بازدید امروز: 134
 
در قرآن با دو واژه از مردم خواسته شده است تا در کار­های نیک و پسندیده مشارکت فعال و سازنده داشته باشند. این دو واژه عبارتند از "سبقت" و "سرعت". بازشناسی مفهوم این واژگان در تبیین صحیح مشارکت نقش ویژ­ه­ای را ایفا خواهد نمود.
"سبقت" در لغت به معنای پیشی گرفتن در راه، کار، فکر و علم است[1] و "سرعت" عبارت است از شتاب داشتن؛ این معنی هم در اجسام کاربرد دارد و هم در کارها.[2] نقطه مقابل آن، واژه­ی " بُطء" به معنای کندی است.
سبقت در کار خیر و سرعت داشتن در آن، از صفات پسندیده به حساب می­آیند اما عجله در کار­ها چه کار خوب باشد و چه بد، از صفات نکوهیده و ناپسند است. دلیل آن هم نکته­ی لطیفی است که در معنای عجله نهفته است. راغب می­گوید: «مقصود از عجله، خواستن چیزی است که هنوز موعدش فرا نرسیده است.»[3]
 
تفاوت "سرعت" و "سبقت" در کارها
سرعت به معنای شتاب است. در این جا سخن از این است که بی­توجه به دیگران هر کسی خود می­بایست در کار­های نیک و خیر شتاب ورزد و تأنّی و مکث و درنگ نکند. وقتی گفته می­شود که در کاری باید شتاب داشت، توجه به خود فرد و عملکرد او نسبت به کاری است که باید انجام دهد و در حقیقت سرعت در کار، در حوزه­ی فردی مطرح می­شود.
در مسابقه و پیشی­گرفتن چنان که از خود واژه ظاهر است، نوعی نسبت در آن نهفته است. از این رو ارتباط نزدیکی با مسایل اجتماعی پیدا می­کند. به این معنا که هر کسی می­بایست خود را با دیگری مقایسه کرده و بسنجد و در کار­های نیک و پسندیده بکوشد تا از دیگری سبقت گیرد. به دیگر سخن اگر دو تن می­توانند کاری نیک و خیر انجام دهند، هریک می­بایست تلاش کند که زودتر از دیگری به آن اقدام کند.[4]
 
آیات مربوط به سبقت در کار­های نیک
کسانی که برای رسیدن به قُرب خداوند لحظه شماری می­کنند؛ کسانی که ایمان به روز واپسین دارند و معتقدند که بازگشت همه به سوی خداست و بلاخره کسانی که لحظه­های غفلت و کوتاهی برای جلب رضایت معبود را جایز نمی­شمارند و آن را عقب ماندن از غافله­ی مشتاقان معبود می­دانند، همواره خواهان پیش­گام بودن در این مسیر هستند.[5]
به همین دلیل است که فرشتگان،[6] پیامبران[7] و بندگان صالح خدا[8] در قرآن به این ویژگی ستوده شده­اند که در کار­های نیک از پیشی­گیرندگانند.
به جز گروه نخست که همواره جویای پیشگامی در این مسیر می­باشند، خداوند دیگر بندگان و ایمان­آورندگان را نیز تشویق به سبقت در کار­های خیر می­کند:
«[...] اگر خدا می‏خواست همه­ی شما را امت واحدی قرار می‏داد ولی خدا می‏خواهد شما را در آنچه به شما بخشیده بیازماید (و استعدادهای مختلف شما را پرورش دهد). پس در نیکی­ها بر یکدیگر سبقت جویید! بازگشت همه شما، به سوی خداست سپس از آنچه در آن اختلاف می‏کردید به شما خبر خواهد داد.»[9]
 
سفارش قرآن به ایمان­آورندگان این است که به­جای بحث و گفت و گو در مورد چیز­هایی که ثمرات چندانی دربر ندارد، توجه خود را معطوف به کار­های خوب کنند و سعی کنند که در آن کار­ها از یک­دیگر سبقت گیرند:
«هر طایفه‏ای قبله‏ای دارد که خداوند آن را تعیین کرده است (بنابراین، زیاد در باره­ی قبله گفتگو نکنید! و به جای آن،) در نیکی‏­ها و اعمال خیر، بر یکدیگر سبقت جویید! هر جا باشید، خداوند همه­ی شما را (برای پاداش و کیفر در برابر اعمال نیک و بد، در روز رستاخیز،) حاضر می‏کند زیرا او، بر هر کاری تواناست.» [10]
 
سیره­ی پیشوایان(ع) در پیش­گامی
روش و سیره­ی پیامبر و پیشوایان دین­(ع) این­گونه نبود که تنها دستورات و پیام­های الهی را به مردم برسانند؛ بلکه نخست خود به آنها عمل می­کردند و سپس به دیگران می­گفتند. بنابراین می­توان پیش­بینی کرد که حتی در عمل به این توصیه­ی قرآنی نیز ایشان پیشگام همگان بودند
امیرمومنان و پیشوای متقیان­(ع) در بیان ویژگی­های خود این­چنین می­گوید:
«آن گاه که همه از ترس سست شده، کنار کشیدند، من قیام کردم و آن هنگام که همه خود را پنهان کردند من آشکارا به میدان آمدم و آن زمان که همه لب فرو بستند، من سخن گفتم و آن وقت که همه باز ایستادند من با راهنمایی نور خدا به راه افتادم. در مقام حرف و شعار صدایم از همه آهسته‏تر بود امّا در عمل برتر و پیشتاز بودم.»[11]
آنکه افکارش تنها دنبال یافتن کار­های خوب باشد، به مرور زمان دارای شخصیتی می­شود که حتی آنجایی که دیگران متوجه کار­های خوب نیستند، او پیش از دیگران به انجام دادن آن اقدام می­نماید و این همان خصوصیّاتی است که در شخصیّت حضرت علی­(ع) می­توان یافت.
 
دلایل شتاب در کار­های نیک
به چه علت باید در کار­های خیر شتاب نمود و از دیگران پیش افتاد؟ برای پاسخ به این سوال، باید روشن نمود که اصولا چرا انسان­ها در کار­ها –چه خوب و چه بد- شتاب می­کنند؟ از دست ندادن فرصت­ها برای به دست آوردن منافع دنیوی یا اخروی جواب مناسبی است که به این پرسش می­توان داد. امیرمومنان­(ع) در این باره چنین می­فرماید:
«خدا شما را رحمت کند! پس بشتابید به سوی آباد کردن خانه‏هایی که شما را به آبادانی آن فرمان دادند و تشویقتان کرده، به سوی آن دعوت کرده‏اند،[...] وه! چگونه ساعت‏­ها در روز، و روز­ها در ماه، و ماه‏­ها در سال، و سال‏­ها در عمر آدمی شتابان می‏گذرد؟!»[12]
 
تاریخ آخرین ویرایش مطلب: تاریخ آخرین ویرایش: ۹۴/۰۱/۱۱ - ۱۸:۱۳
اشتراک گذاری: تلگرام فیسبوک تویتر
برچسب ها:

1
1


لوگین شوید تا بتوانید نظر درج کنید. اگر ثبت نام نکرده اید. ثبت نام کنید تا بتوانید لوگین شوید و علاوه بر آن شما نیز بتوانید مطالب خودتان را در سایت قرار دهید.
فراموش کردم
تبلیغات
کاربران آنلاین (1)