شمع و پروانه

دانه فلفل سیاه و خال مهرویان سیاه...

هر دو جان سوزند ولی ...

این کجا و آن کجا......

-----------------------------------------------------------------------------------------------------

پروانه بر آتش زند از بهر تو خود را ....

ای شمع تو هم حرمت پروانه نگه دار....

..................................................................................................................................

پروانه صفت پشم به تو دوخته بودم...

وانگه که خبر دار شدم سوخته بودم.....

خاکسترم به سر شمع فرو ریخت....

این بود وفایی که تنها آموخته بودم....

--------------------------------------------------------------------------------------------------------

دشمن دوست شما را نتوان کرد عیان......

شاخه را مرغ چه داند که قفس خواهد شد.....!