هیس

تــَمآم هوآ رآ بو مـ کشم
چشم مـدوزم
زل مـ زنم…
انگشتم رآ بر لبآ زمیـ م گذآرم:
”هــــیس…!
مـ خوآهم رد نفس هآیش بـ گوش برسد…!”
امآ…!
گوشم درد مـگیرد از ایـ همـ بـ صدآیـ
دل تنگـ هآیم را مچالـ مـ کنم وپرت مـ کنم سمت آسمآ!
دلوآپس تو مـ شوم
کـ کجآ قصـ مآ سکوت کرده ایـکـ تو رآ…….
نمـ شنوم.