چهره ات جغرافیای شرقی اعتراض است بؤیوک خانیم

چهره ات جغرافیای شرقی اعتراض است بؤیوک خانیم

به مادرم

بؤیوک خانیم "دره های آلا داغلار، برخیز از بستر اندوه مردمی که پشت قبیله ات گم شده اند. آن روزها ملال پدر، بزرگتر از قلب تو بود پس برای زودودن ملال او مرا زائیدی، شاید می خواستی شعر و شاعری پسر، راهی باشد برای پاک کردن اندوه ترکی پدر. پاک نمی شود این اندوه اما به پاکی مان می رساند بؤیوک خانیم. "لای لای دئییم یاتاسان قیزیل گوله باتاسان قیزیل گولون ایچینده شیرین یوخو تاباسان" و از لالای تو آموختیم تجارب انسان مدرن را در بطن آن تحول سرخ که درونش چپانده بودیمان. گل سرخ تو، تازگی شکفتن بود درست وسط باغچه هویت و معرفت.

ماهروی دره های آلا داغلار، بؤیوک خانیم،جوانان خوجا دوباره برایت سر و دست می شکنند و تو می جهی پشت اسب و می تازی به سمت "آغ کونئی". اسب تو بیقراری نسل امروزی است که اضطراب بیگانگی و بی زبانی و رانده شدگی را با خود داشته و به شهرهای جهان می تاراند. اسب تو شیوه لبخند ترکی آزربایجان بود. ...

بؤیوک خانیم بگذار خطی از پیشانیت را آراز بنامم بدان هنگام که دشقگی حسرت و جدایی را زاید. بگذار خطی از پیشانیت را جاده اهر - تبریز غلام رضا امانی بنامم که مستقیم میریزد به حوادث خرداد و عوصیان و اعتراض و استقامت....

بویوک خانیم ابروانت قوشماهای عاشیق العسکر، لبانت غزلی سوزناک از فضولی، تبسمت سمت و سوی مدرنیسم و پست مدرنیسم قلم نسل ما، ...چشم های تو تقدیر انسان و بخصوص انسان آزربایجان است. انسانی که گاه چون گیسوانت پریشان هویت جویی است و گاه چون سینه ات مالامال سکوتی از جنس شمس تبریزی و ائینالی و سهند و ساولان متبرک باد حضور جریان ترکی تو تا دور دست های هستی .... برخیز ، خمیره هستی را بردار از کنج آشپزخانه ات. جهان طفلی است که  تشنه و گرسنه و خواب آلود بر دستهایت چشم دوخته ....جهان را دوباره نطفه ای بساز در بطن مادرانه مفاهیم. جهان را از نو بزای بؤیوک خانیم .....

ــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ

یازینین قایناقین اؤزل (خصوصی دَ) وئرملییم