به گزارش خبرنگار فناوری اطلاعات و ارتباطات خبرگزاری تسنیم، مفقود یا دزدیده شدن گوشی‌های تلفن همراه بیش از خسارت‌های مالی و معنوی که به دنبال دارد، آزردگی خاطر و نوعی استرس درونی برای مال باختگان به وجود می‌آورد به نوعی که آثار آن تا حدی بلند است که در برابر کوچکترین کنشی به صورت کاملا ناخودآگاه واکنش نشان می‌دهند.

یک مؤسسه تحقیقات روانی در اروپا نیز سال گذشته اعلام کرد که استرس ایجاد شده در بانوان بسیار بیشتر از آقایان است و البته در این گزارش بارها تأکید شده بود که آثار این سانحه برای کسانی نمود دارد که گوشی را از کنار گوش آنان قاپ بزنند و الّا در شرایط دیگر یا با دیدن صحنه دزدی در پوزیشن‌های دیگر چندان اثری در روحیه آنان نمود نخواهد داشت.

اما در ایران همواره به کاربران موبایل توصیه شده که برای سیم‌کارت‌شان PIN Code در نظر بگیرند تا در صورت ربوده شدن گوشی، سیم‌کارت مورد مزاحمت و سوء استفاده قرار نگیرد؛ به کاربران گوشی‌های هوشمند نیز توصیه این بوده که از برنامه‌های کاربردی ضد سرقت استفاده کنند تا در صورت دزدیده شدن گوشی بتوان آن را قفل کرد یا حتی الامکان در صورت تعویض سیم‌کارت به شماره جدید آن دسترسی داشت.

رمزگذاری برای فایل‌ها و خودداری از نگهداری فایل‌های محرمانه و ضروری در گوشی همراه نیز از جمله دیگر نکاتی بوده که زبان به زبان چرخیده و دست کم کل جامعه را در بر گرفته است.

حال با تمامی این تفاسیر اگر گوشی دزدیده یا مفقود می‌شد، باید به مرکز خدماتی اپراتور مورد نظر می‌رفتیم تا با سوزاندن سیم‌کارت مانع از سوء‌استفاده از آن می‌شدیم یا خط را یک طرفه می‌کردیم تا بتوانیم تماس‌های ورودی به گوشی را همچنان داشته و پیگیر گوشی مفقودی باشیم.

گوشی‌های موجود در بازار بر حسب تنوع و قیمتی که دارند، گاهی برای مال‌باختگان بسیار پر اهمیت است که به دنبال سارق بگردند و از این جهت در گام اول باید به این یقین می‌رسیدند که گوشی آن‌ها دزدیده شده یا مفقود گردیدده است زیرا در صورت دزدیده شدن، موضوع کیفری می‌شود و در صورت مفقود شدن حقوقی؛ هر کدام از این دو موضوع نیز روالی مشخص و جداگانه برای پیگیری دارد.

اگر شخصی معتقد باشد که گوشی او دزدیده شده باید به کلانتری و با نامه‌ای که از آنجا می‌گیرد به دادسرا مراجعه کند؛ دادسرا هم مجددا نامه‌ای به آگاهی می‌زند و در این مرحله آگاهی درخواستی را برای سه اپراتور ارتباطی (همراه اول-ایرانسل-تالیا) تنظیم می‌کند تا پیگیر گوشی دزدیده شده از طریق شماره سریال باشند.

حال اگر بعد از گذشت مدت زمانی مشخص که معمولا 45 روز است، بررسی اپراتورها نتیجه دهد روال‌هایی بیش از مراحل ذکر شده پیش می‌آید و مجددا باید بین دادسرا، آگاهی و اپراتور مربوطه طی‌العرض و شکوائیه‌ای را برای باز ستاندن گوشی دزدیده شده تنظیم کرد.

اما حالت دوم این است که مال‌باخته اعلام مفقودی کند که در این شرایط با توجه به حقوقی بودن موضوع، پای شورای حل اختلاف به میان می‌آید و برخی روال‌های پیگیری گوشی دزدیده شده که مطرح شد، حذف می‌شود.

روال رسمی تا پیش از این به شکل مطرح شده بود و از این جهت بسیاری از مردم از پیگیری گوشی دزدیده یا مفقود شده خود منصرف می‌شدند، اما با سیستم‌هایی که همراه اول و ایرانسل برای مشترکان خود پدید آورده‌اند، شاید با توسل به راهکارهای ساده‌تری نیز بشود که گوشی مفقودی یا دزدیده شده را ردیابی کرد.

*همراه اول ردیاب گوشی‌های مفقودی یا دزدیده شده*

مشترکین همراه اول برای ردیابی گوشی مفقود یا دزدیده شده خود می‌توانند از روش‌های زیر استفاده کنند:

•         ارسال شماره سریال گوشی از طریق شماره‌گیری کد #2141*111*

•         از طریق سامانه جامع پیامکی خدمات همراه اول با ارسال 2141 به شماره 111

سیستم ردیابی گوشی تا 10 روز پس از دریافت شماره سریال، به جستجوی گوشی مفقود شده می‌پردازد و درپایان نتیجه را به اطلاع مشترک می‌رساند.

پس از گذشت 10 روز در صورت موفقیت در ردیابی گوشی مبلغ 3000 تومان به حساب مشترک منظور شده و کد رهگیری در اختیار مشترک قرار می‌گیرد تا مراحل حقوقی را از طریق مراجع ذی‌ربط پیگیری نماید.

درصورت عدم موفقیت، هزینه‌ای از مشترک کسر نشده و مشترک می‌‌تواند برای ردیابی مجدد گوشی خود اقدام کند.

در هر دوره، تنها می‌شود درخواست ردیابی یک گوشی را از طریق یک شماره همراه اول اعلام کرد.

در طول دوره‌ی 10 روزه نیز می‌توان با یکی از روش‌های زیر از وضعیت فعال و غیر فعال بودن سرویس ردیابی و نیز تاریخ اتمام مهلت ردیابی اطلاع پیدا کرد:

•         شماره گیری کد #2140*111*

•         ارسال 2140 به سرشماره 111

*گوشی ایرانسلی را موقعیت‌یابی کنید*

اپراتور دوم ارتباطی هم با سرویس موقعیت‌یابی (LBS)، برخلاف سرویس‌های رایج که با استفاده از ماهواره موقعیت را تعیین می‌نماید از دکل های تلفن همراه برای تعیین موقعیت استفاده می‌کند.

به این ترتیب، امکان ردیابی هر وسیله‌ای تنها با یک سیم‌کارت ایرانسل مهیا می‌‌گردد. (این سرویس در مقایسه با GPS از دقت کمتری برخوردار بوده و برای موقعیت‌یابی بسیار دقیق توصیه نمی‌گردد.)

برخی ویژگی‌های این سرویس نیز به شرح ارزان‌تر بودن نسبت به روش‌های مشابه، پوشش در اماکن مسقف و مصرف کمتر باطری نسبت به GPS است.

استفاده از این سرویس با توجه به اینکه موقعیت‌یابی آن بر حسب طول و عرض جغرافیایی سیم‌کارت صورت می‌گیرد، امکان این را فراهم می‌آورد تا حتی در فضاهای سر بسته که امکان استفاده از GPS وجود ندارد، بتوان از موقعیت‌یابی استفاده کرد.

از آنجایی‌که این سرویس تنها بر اساس شبکه تلفن همراه ایرانسل فعالیت می‌کند، امکان استفاده از آن در خارج از پوشش این شبکه وجود ندارد.