سروده ی جان برای بهترینم

درشبی سرد و غم انگیز دلم تنها شد

درپی آرام جانی عاجز و شیدا شد

درسحرگاهی سیه مرگ به چشمانم بود

دیده ز میلاد حضورت روشن و بینا شد