افسانه هستی

گذشت افسانه ای عمر کوتاه...
نشد کس از دل تنگ من اگاه...

تورا همراه میدانستم افسوس...
تو هم بودی رفیق نیمه راه...

به دریای طوفانیه زندگانی...
شکسته چرا زورق مهربانی...

در این شهر سرتا به دامن خموشی...
بیا مُردَم از دوری مهربانی...

خدایا فراموشیم ده...
لب بسته خاموشیم ده...

چه حاصل ز هوشیاری دل...
تو مستی تو مدهوشیم ده...

خدایا چه میشد که دستی...
ز من این محبت بگیرد...

دل باهمه مهربونم...
در این سینه روزی بمیرد...

خدایا فراموشیم ده...
لب بسته خاموشیم ده...

چه حاصل ز هوشیاری دل...
در این سینه روزی بمیرد...