یکــــــی بــــــود یکــــی نــــــبود . . .

 غـــیرت کـــــیلویی مــــفت تومان!

 مـــی دونم بد موقــــــعی برای قصـــه شنـــیدنه،

ولــــی من، می خــــــوام براتون یه قــــــصه بگم،

وقــــــت زیادی ازتــــــون نمی گیــــــرم...؛

یکــــــی بــــــود یکــــی نــــــبود،

یــــه شـــــــهری بــــــــــــود

خــــــوش قــــد و بالــــــا،

آدمـــــایی داشـــــــــت

محــکــــــــــــم و قــرص؛

ایــــــــــام، ایام جــــــشن بـــــود؛

جــــــشــن غیــــرت،

هــــمــــه تو اوج شــــــــــادی بــــودن

که یــــــهو یه غــــول به این شــــــهر حمــــــله کرد.

اون غــــول، غــــول گــــشــــــنه ای بــود

که می خواســت کلی ازین شــــــهرو ببلــــــعه ،

همـــه نــــــگران شــــــدن،

حرف افتاد با این غـــول چیــکار کنیم؛

ما خــــــمار جشــــــنیم،

بهتره سخت نگیریـم...

امــــــا پیر مــــــراد جمــــــع گفت:

باید تازه نفــــــــــسا بــــــرن به جــــــنگ،

قرعــــــه به نام جــــــوونا افــــــــــــــــــــــتاد،

جوونایــــــی که دوره کُرکُریشــــــون بــــــــــــود

رفتن به جنــــــگ غـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــول...

غول، غول عجـیــــــبی بــــــــــــــــــــــــــــود؛

یه پاشــــــو مــــــــــــــــــــــــی زدی،

دو تــــــا پا اضــــــافه می کــــرد؛

دســـتاشو قطع می کــــردی،

چـندتا سر اضافـه می شد،

خلاصــــــه چه دردسر،

بالاخــــــره دست و پای آقــــــا غولــــــه رو قطع کــــــردن

و خســــــته و زخــمی برگشــــتن به شــــــهرشون

که دیــــــدن پیرشــــــون ســــــفر کرده...

یکی از پیر جـوونای زخم چشــیده

جاشــــــو گرفــــــته،

امــــــا یه اتفــــــاق افــــــتاده بـــــــود؛

بعــضــــیا، این جــــــوونا رو یه طــــــوری نگاشــــــون می کــــــردن

کــــه انــــــگار، غریـــــــبه می بینــــــن،

شــــــایدم حق داشــــــتن؛

آخــــــه این جــــــوونا، مدت هــــــا دور ازیــــــن شــــــهر

با غــــــول جنــــــگیده بودن،

جنــــــگیدن با غــــــول، آدابی داشــــــت

که اونــــــا بهــــــش خــــــو کرده بودن؛

دســــــت و پنــــــجه نــــــرم کردن با غــــــول،

زلالــــــشون کــــــــــرده بــــــود؛

شــــــده بودن عینــــــهو اصــــــحاب کهــــــف،

دیگه پولــــــشون قیــــــمت نـــــــــــــــداشــــــت…

اونایــــــی که تونــــــستن، خزیــــــدن تو غــــــار دلــــــشون

و اونــــــایی که نتونــــــســـــتن،

مجبــــــور به معامــــــله شدن...

مــــــن شــــــما رو نمـــــی شــــــناسم،

اما اگــــــه مثــــــل ما فارســــــی حــــــرف می زنــــــین،

پــــــس معنی این غــــــیرتو می فهمــــــین؛

این غیــــــرت داره خـــشـــک می شــــــه،

شاهــــــرگ ایـــــن غیــــــرت...

کمک کنیــــــد نذاریــــــم ایــــــن اتــــــفاق بیفــــــته…

مــــــن برای صـــــبرتون یه " یــــــا عــــــــــــلی  " مــــــی خوام،

همــــــین!

- قســـمتی از دیالـــــــــوگ آژانس شیـــــــــشه ای