مستی

مست جرعه ای ؛از می کده  اندوه 

دردم با مستی به اوج رسید.

زیر لب  ارام خواندم .

با چشمانی پر از اشک

با  قلبی آکنده از درد

 خواندم

با بغض خاطرات

 خواندم با نغمه های عاشقانه ...

همچون اهنگ مستی

ارام زمزمه را شروع کردم

مستیم درد منو دیگه دوا نمیکنه غم با

من زاده شده دیگه دعوا نمیکنه 

... خندم گرفت .

 مستی و درد با هم پیمان برادری بسته اند .

همچو جام و باده

من که از باب خوشی مست نبودم

من که با باده ......

من که غمگین ترین باده خوار  دنیای غریب وبی کسی هام 

من چرا  از می  گلمندم

من چرا مستی را ...سرزنش کردم

من چرا  فراری از غصه هام