شیعیان گوش سپارید ندا می آید هر دم این بانگ ز ارض و ز سما می آید ذات حق فخر نماید به چنین محبوبی شیعیان ام ابیها ز جنان می آید

آسمان می خندد. زمین پایکوبی می کند. در زمین و آسمان هنگامه ای برپاست. آسمانیان سردرگوش هم گذاشته، با شادی و سرور، سرود مقدم دلدار را زمزمه می کنند.

ملائک زمان و زمین را گلباران می کنند. از خانه خدیجه نوری می درخشد که عالم را روشن کرده است. فرشتگان صف به صف ایستاده اند تا خداوند به آنان اذن ورود به این خانه بهشتی را عنایت فرماید. به خود می بالند که می خواهند روی دلارای محبوبه خدا را تماشا کنند. بر یکدیگر سبقت می گیرند تا تبریک و سلام خدا را بر خدیجه عرضه دارند.

چشمان زیبای پیامبر غرق آبی بیکران آسمان است و قلب و روحش در حال سجده شکر.

معبود بی همتا را سپاس و تقدیس می گوید که فرزندی را به او عطا فرموده که مایه مباهات و فخر عالم و عالمیان است.

پیک حق آمد و بر او خواند:

انا اعطیناک الکوثر، فصل لربک وانحر، ان شانئک هو الأبتر

کوثری عطا کردیم که چشمه همیشه جوشان رحمت است و فقط صاحبدلان و موالیان می توانند از این چشمه لایزال سیراب شوند.

شادی کنید ای دوستان هنگامه ای برپا شده
زهرا ز اوج آسمان محبوبه دلها شده

انس و ملک شادی کنان جشن و شرر برپا کنند
چون غنچه بشکفته رخسار زهرا وا شده

باران رحمت الهی، با قدم های نازنین این مولود بر تمام زمین ها و زمان ها باریدن آغاز کرد و کسی که محبت این حوریه بهشتی را در دل و جان بپروراند، باران رحمت بر او می بارد. این چشمه همیشه جوشان، فاطمه است که دست دوستان را می گیرد و تنهایشان نمی گذارد، به راستی چه نام برازنده ای دارد.

دست پدر را در تنهایی هایش می گیرد و ام ابیهای پدر می شود. با دیدن فاطمه است که چشم پدر روشن می شود و غم از خانه دلش رخت می بندد.

آری! فاطمه است که اگر به سویش دست نیاز از جان و دل برآوری، حتماً دست های خالی ات را می گیرد و از صخره ها و سنگلاخ ها عبورت می دهد؛ ولی با وجود این همه لطف و محبت باز هم آن چنان که باید… .

خدایا! به خاطر وجود این ستارگان تابناک که شب های تار زندگی را روشن می سازند تا مسیر رسیدن به تو را گم نکنیم، سپاسگزارم و در دل زمزمه می کنم: فتبارک الله احسن الخالقین.

خدایا! میلاد فاطمه را (که حوریه ای است بسان آدمی) تبریک می گویم. به مادرش و به پدر و همسرش که چشمانشان محو خلقت زیبای توست.

خدایا! باران بیکران رحمتت را بر من ببار و مشتم را بر دامن پرمهر فاطمه بفشار تا دامنش را از دست های گناه آلودم بیرون نیاورد.