معرفی انواع رقص های آذری

 

 

معرفی رقص ساری گلین 

ساری گلین به زبان ترکی عروس زرد یا عروس موطلائی است. ساری گلین در افسانه های اقوام ترک مثل آذربایجانی ها و ترکمن ها بسیار معروف است. داستان از این قرار است که عروس موطلائی یا همان ساری گلین دزدیده شده و ترانه ساری گلین در حسرتش سروده شده است. این ترانه بسیار زیبا و ماندگار است.

رقص ساری گلین در ریتم ۴*۳ اجرا می شود و با توجه به مطالبی هم که در بالا ذکر شد حزن و اندوه خاصی در خود دارد. این رقص اکثرا توسط خانم ها اجرا می شود.

ماهنی ساری گلین به دو زبان ترکی و فارسی:

.

ساچین اوجون هؤرمزلر

گولو سولو درمزلر

ساری گلین

بو سئودا نه سئودادیر ؟

سنی منه وئرمزلر

نئیلیم آمان، آمان

ساری گلین

بو دره نین اوزونو

چوبان قایتار قوزونو

نة اولا بیر گون گؤرم

نازلی یاریمین اوزونو

نئیلیم آمان، آمان

ساری گلین

عاشیق ایللر آیریسی

شانا تئللر آیریسی

بیر گونونه دؤزمزدیم

اولدوم ایللر آیریسی

نئیلیم آمان ، آمان

ساری گلین

.

.

ترجمه فارسی:

گیسو را نمی بافند

گل را غنچه نمی چینند

عروس موطلائی

این عشق چگونه عشقی است؟

که تو را به من نمی دهند

چه کنم آخر ، چه کنم آخر

عروس موطلائی

از امتداد این دره

چوپان بره را برگردان

چه میشه اگر روزی ببینم

روی یار نازنینم را؟

چه کنم آخر ، چه کنم آخر

عروس موطلائی

عاشق هجران کشیده سالها

شانه جدا شده از موها

یک روز هم نمی توانستم دوری را تحمل کنم

شدم هجران کشیده سالها

چه کنم آخر چه کنم آخر

عروس موطلائی

 

 

رقص “آی بری باخ”

یکی از مشهورترین ملودی ها می باشد که تا حال اجرا شده است. با احتمال زیاد محل به وجود آمدنش آغدام می باشد. اما در دیگر مناطق مثل تبریز هم فراگیر شده است.

“آی بری باخ” رقصی است که اکثرا خانم ها اجرا کرده و یکی از رقص های قدیمی می باشد.

در “شکی” بر حسب عادت این رقص را در لباس ملی قدیم اجرا می کردند.

به نظر می رسد که این رقص در اوایل به صورت یاللی اجرا می شده است.

بر طبق گفته یکی از موسیقی دانان بزرگ شکی ” عباد فتح‌اللهئو” ، تطبیق ماهنی با رقص “آی بری باخ” در اوایل ” شئشه‌بیگ ” نامیده شده است. متن این ماهنی به صورت زیر بوده است:

پنجره‌دن داش گلیر،

آی بری باخ بری باخ؛

خومار گؤزده‌ن یاش گلیر،

آی بری باخ بری‌باخ؛

شئشه بگین قیزلاری،

آی بری باخ بری باخ» و …

اما الان “ آی بری باخ” را بیشتر به صورت ماهنی در مناطق مختلف آذربایجان می توان یافت و تقریبا اثری از رقص آن نمانده است.