دوستت دارم

 دوستت دارم ؛ چون ماهی پولکی قرمزی که در تُنگِ تَنگ بلوری زندگی میکند تا زنده بماند....

دوستت دارم ؛ مثل قطرات شبنم که روی گلبرگ گل ها نوازش گونه می لغزند....

دوستت دارم ؛ چون آبی روشن ِ بی کران دریا!

مقل پرندگان مهاجر که برای زنده ماندن رنج و مشقت راه را تحمل میکنند و کوچ میکنند من هم سختی این عشق را به تنهایی بر دوش میکشم برای زنده ماندن این عشق مقدس....

وقتی کسی را دوست داری ، دنیا جور دیگری میشود....مثل اینکه عینکی دیگر بر چشم نهادی ، عینکی که دنیا را بهتر می بینی روشن ، شفاف ، زیبا، خوب و بهتر از همیشه ، پرفکت ِ پرفکت!!

عاشقی و از عاشق بودنت لذت میبری ... لذت عاشق بودن.... لذت بودن در کنار تو! با حضور تو! با استشمام عطر مدهوش کننده تنت! با حرف های زندگی بخش تو! با صدای دل آویز تو که زیبا تر و گوش نواز تر از همه ی اصوات است! با دستان قوی و محکمت.... با چشمان دلفریب و نگاه نافذ و آتش زننده تو....

با تمام اجزای بدن تو! سلول به سلول! با روح مهربان تو! با خودِ خودِ تو!

آری ! دوستت دارم و از گفتنش بیمی ندارم... دوستت دارم و به این دوست داشتن افتخار میکنم...

این دوست داشتن را هم دوست دارم...

چون برای توست! بی تو نیست! نابود است!

با تو وجود دارد و برای توست....

خودِ خودِ تو.... تویی که من دوستش دارم!