شب

هرشب زخمی ازپلکان احساسم بالا میایدوروحم رالبریزازدردمیکندومن ازتکراراین همه بیهودگی خسته ام. سالهاست که سکوت درانتظارفریادی درمن میشکند. تمام شب های طولانی راباحسی غریب گذارنده ام تمام شب هاگریه کرده ام واینک چشمانم از من خسته ترند. سالهاست که رعدی نمیغردوبرقی شب هایم راروشن نمیکند. کاش...کاش رگباری برشیشه های تاریک شب بزندومن درهیاهوی شب بافریادی بغض گلویم رابشکنم وفریادسردهم دوستت دارم...