...

جهان پیچیده است و این را چقــــدر ساده میتوان گفت !

جهان پیچیده است و انسان در این دهلیز هزار تو ، هر روز راهی تازه میجوید و نشانه ای نو بر راه میگذارد تا روز بازگشتن به سرگردانی نیفتد .

تکـــرار روزها و شبها ،فصل ها و سالها ...

انسان را مجاب ساخته است که میتوان به کشف قوانین جهان پرداخت .

انسان دریافته است که بر جهان قاعده هایی حاکم است .

مثلا دریافته که هوا گرداگرد زمین را فرا گرفته و زمین از جاذبه خالی نیست .

دریافته که چگونه در آسمان میتوان پرواز کرد یا در آب غوطه خورد یا دردها را شناخت و به درمان ها اندیشید .

در این جهان ِ پیچیده اما ... چه پادشاهی است احتیاج !

دنیایی که در آن نیازها آفریده و تکثیر میشوند .

نیاز به آب ، نیاز به هوا ، جاذبه ، خاطره ، فراموشی و بالاخره ...

تنــــــهایی !

و کیست که تنهایی را چشیده ، اما به مرگ نیندیشیده باشد .

مرگ ،

آنچه از آن گریخته ای تا به دامانش پناه بیاوری !

مـــــرگ ! ای مرگ !

ای پرسش جاودانه ی انسانها و ای پنجره ی مه آلود به آنسوی آسمانها !

این سطرها و لبخندها ، در هرچه قاب ، هرقدر هم که بزرگ باشند نمیگنجد .

این قابها فقط خط ها ، اشکها و لبخندهایی را در بر گرفته اند ...

بی آنکه خط کشیده باشند بر آنچه جا نمیگیرد در این حدود و حاشیه ها ... !