سوره الانعام(آیات 125تـــــــــــــا131قسمت192) جزء هشتم

فَمَن یُرِدِ اللَّهُ أَن یَهدِیَهُ یَشرَح صَدرَهُ لِلإِسلَامِ وَمَن یُرِد أَن یُضِلَّهُ یَجعَل صَدرَهُ ضَیِّقًا

حَرَجًا کَأَنَّمَا یَصَّعَّدُ فِی السَّمَاءِ کَذَلِکَ یَجعَلُ اللَّهُ الرِّجسَ عَلَی الَّذِینَ لَا یُؤمِنُونَ

پس کسی را که خدا بخواهد هدایت کند ، سینه ‏اش را برای [پذیرفتن] اسلام می‏گشاید ؛ و کسی را که [به خاطر لجاجت و عنادش] بخواهد گمراه نماید ، سینه‏اش را چنان تنگ می‏کند که گویی به زحمت در آسمان بالا می‏رود ؛ خدا این گونه پلیدی را بر کسانی که ایمان نمی‏ آورند ، قرار می‏دهد .«125»

وَهَذَا صِرَاطُ رَبِّکَ مُستَقِیمًا قَد فَصَّلنَا الآیَاتِ لِقَومٍ یَذَّکَّرُونَ

و این [قرآن و اسلام] راه مستقیم پروردگار توست ؛ ما آیات را برای گروهی که متذکّر می‏شوند بیان کردیم .«126»

لَهُم دَارُ السَّلَامِ عِندَ رَبِّهِم وَهُوَ وَلِیُّهُم بِمَا کَانُوا یَعمَلُونَ

برای آنان نزد پروردگارشان خانه سلامت و امن است ؛ و به پاداش کارهای پسندیده‏ای که همواره انجام می‏دادند یار و سرپرست آنان است .«127»

وَیَومَ یَحشُرُهُم جَمِیعًا یَا مَعشَرَ الجِنِّ قَدِ استَکثَرتُم مِنَ الإِنسِ وَقَالَ أَولِیَاؤُهُم

مِنَ الإِنسِ رَبَّنَا استَمتَعَ بَعضُنَا بِبَعضٍ وَبَلَغنَا أَجَلَنَا الَّذِی أَجَّلتَ لَنَا قَالَ النَّارُ

مَثوَاکُم خَالِدِینَ فِیهَا إِلَّا مَا شَاءَ اللَّهُ إِنَّ رَبَّکَ حَکِیمٌ عَلِیمٌ

و [یاد کنید] روزی که همه جن و انس را جمع می‏کنیم [و به طایفه جن می‏گوییم :] ای گروه جن ! شما [با وسوسه و اغواگریِ خود] در بسیاری از انسان‏ها میل و رغبت کردید [تا آنان را گمراه کنید] و دوستانشان از میان انسان‏ها می‏گویند : ای پروردگار ما ! هر یک از ما دو گروه [پیشوایان و پیروان] از دیگری بهره‏برداری کردیم [ما پیروان به بهره‏های نامشروع رسیدیم ، و پیشوایان از منحرف کردن ما بهره ناروا بردند] تا به آن مدت از عمری که برای ما مقرّر کرده بودی رسیدیم . [خدا] می‏گوید : آتش جایگاه شماست ، در آن جاودانه‏اید ، مگر آنکه خدا نجات شما را بخواهد ؛ یقیناً پروردگارت حکیم و داناست . «128»

وَکَذَلِکَ نُوَلِّی بَعضَ الظَّالِمِینَ بَعضًا بِمَا کَانُوا یَکسِبُونَ

این گونه برخی ستمکاران را بر برخی به کیفر گناهانی که همواره مرتکب می‏شدند ، چیره می‏کنیم .«129»

یَا مَعشَرَ الجِنِّ وَالإِنسِ أَلَم یَأتِکُم رُسُلٌ مِنکُم یَقُصُّونَ عَلَیکُم آیَاتِی وَیُنذِرُونَکُم

لِقَاءَ یَومِکُم هَذَا قَالُوا شَهِدنَا عَلَی أَنفُسِنَا وَغَرَّتهُمُ الحَیَاةُ الدُّنیَا وَشَهِدُوا

عَلَی أَنفُسِهِم أَنَّهُم کَانُوا کَافِرِینَ

[در قیامت خطاب می‏رسد :] ای گروه جن و انس ! آیا برای شما از جنس خودتان پیامبرانی نیامدند که همواره آیات مرا بر شما می‏خواندند و شما را از دیدار امروزتان هشدار می‏دادند ؟ می‏گویند : ما به زیان خود گواهی می‏دهیم [که آمدند ، ولی ما تکذیبشان کردیم] و [جلوه‏های پر زرق و برق] زندگی دنیا آنان را فریفت ، و [اکنون در این عرصه هول‏انگیز] به زیان خود گواهی می‏دهند که [در دنیا] کافر بودند .«130»

ذَلِکَ أَن لَم یَکُن رَبُّکَ مُهلِکَ القُرَی بِظُلمٍ وَأَهلُهَا غَافِلُونَ

این [فرستادن پیامبران] برای این است که پروردگارت مردم شهرها و آبادی‏ها را در حالی که اهلشان [پیش از آمدن پیامبران] بی‏خبر [از توحید و معاد و حقایق] باشند ، از روی ستم هلاک نمی‏کند .«131»