سوره الانعام(آیات 132تـــــــــــــا137قسمت193) جزء هشتم

وَلِکُلٍّ دَرَجَاتٌ مِمَّا عَمِلُوا وَمَا رَبُّکَ بِغَافِلٍ عَمَّا یَعمَلُونَ

و [در قیامت] برای هر کدام [از دو گروه جن و انس] به سزای آنچه انجام می‏دادند ، درجاتی [از ثواب و عذاب] است ؛ و پروردگارت از آنچه انجام می‏دهند بی‏خبر نیست .«132»

وَرَبُّکَ الغَنِیُّ ذُو الرَّحمَةِ إِن یَشَأ یُذهِبکُم وَیَستَخلِف مِن بَعدِکُم مَا یَشَاءُ کَمَا

أَنشَأَکُم مِن ذُرِّیَّةِ قَومٍ آخَرِینَ

و پروردگارت بی‏ نیاز و صاحب رحمت است ، اگر بخواهد همه شما را هلاک می‏نماید ، و پس از شما هر نسلی که بخواهد جایگزین شما می‏کند ، همان گونه که شما را از نسل گروهی دیگر پدید آورد .«133»

إِنَّ مَا تُوعَدُونَ لَآتٍ وَمَا أَنتُم بِمُعجِزِینَ

بی‏ تردید آنچه [از ثواب و عقاب] به شما وعده می‏دهند ، آمدنی است ؛ و شما عاجز کننده خدا نیستید [تا بتوانید از دسترس قدرتش بیرون روید . ] «134»

قُل یَا قَومِ اعمَلُوا عَلَی مَکَانَتِکُم إِنِّی عَامِلٌ فَسَوفَ تَعلَمُونَ مَن تَکُونُ لَهُ عَاقِبَةُ

الدَّارِ إِنَّهُ لَا یُفلِحُ الظَّالِمُونَ

بگو : ای قوم من تا جایی که در قدرت شماست [برای مبارزه با من و آیینم] بکوشید ، من هم [در انجام دادن وظایفم] می‏کوشم ، سپس خواهید دانست که سرانجام خوش سرای آخرت برای کیست ؟ قطعاً ستمکاران در هیچ زمینه‏ای پیروز نمی‏شوند .«135»

وَجَعَلُوا لِلَّهِ مِمَّا ذَرَأَ مِنَ الحَرثِ وَالأَنعَامِ نَصِیبًا فَقَالُوا هَذَا لِلَّهِ بِزَعمِهِم وَهَذَا لِشُرَکَائِنَا

فَمَا کَانَ لِشُرَکَائِهِم فَلَا یَصِلُ إِلَی اللَّهِ وَمَا کَانَ لِلَّهِ فَهُوَ یَصِلُ إِلَی شُرَکَائِهِم

سَاءَ مَا یَحکُمُونَ

و مشرکان از زراعت و چهارپایانی که خدا آفریده برای او سهمی قرار دادند ، و به گمان بی‏اساس خود گفتند : این سهم خدا ، و این سهم بُتان ما ؛ [و عقیده داشتند] آنچه برای بتانشان باشد به خدا نمی‏رسد و آنچه برای خدا باشد [در صورتی که سهم بتان کمبودی داشته باشد] به آنها می‏رسد ؛ بد است آنچه داوری می‏کنند .«136»

وَکَذَلِکَ زَیَّنَ لِکَثِیرٍ مِنَ المُشرِکِینَ قَتلَ أَولَادِهِم شُرَکَاؤُهُم لِیُردُوهُم وَلِیَلبِسُوا

عَلَیهِم دِینَهُم وَلَو شَاءَ اللَّهُ مَا فَعَلُوهُ فَذَرهُم وَمَا یَفتَرُونَ

مانند [این سهم‏ بندی بی‏اساس که هوای نفسشان در نظرشان آراست] بتان ، کشتن فرزندانشان را در نظرشان آراستند تا سرگردان و هلاکشان سازند و دینشان را بر آنان مُشتبه [و آمیخته به بدعت‏ها و خرافات] کنند ؛ اگر خدا می‏خواست [اجباراً] آن کار را نمی‏کردند [ولی اجبار به عمل و ترک آن مشمول خواست خدا نیست ؛] پس آنان را با آنچه دروغ می‏سازند واگذار .«137»