سوره الانعام(آیات 147تـــــــــــــا151قسمت196) جزء هشتم

فَإِن کَذَّبُوکَ فَقُل رَبُّکُم ذُو رَحمَةٍ وَاسِعَةٍ وَلَا یُرَدُّ بَأسُهُ عَنِ القَومِ المُجرِمِینَ

اگر تو را تکذیب کردند ، بگو : پروردگارتان صاحب رحمتی گسترده است ، ولی عذاب او را هم از گروه مجرمان بازنمی‏گردانند .«147»

سَیَقُولُ الَّذِینَ أَشرَکُوا لَو شَاءَ اللَّهُ مَا أَشرَکنَا وَلَا آبَاؤُنَا وَلَا حَرَّمنَا مِن شَیءٍ کَذَلِکَ

کَذَّبَ الَّذِینَ مِن قَبلِهِم حَتَّی ذَاقُوا بَأسَنَا قُل هَل عِندَکُم مِن عِلمٍ فَتُخرِجُوهُ لَنَا

إِن تَتَّبِعُونَ إِلَّا الظَّنَّ وَإِن أَنتُم إِلَّا تَخرُصُونَ

 کسانی که برای خدا شریک قرار دادند به زودی خواهند گفت : اگر خدا می‏خواست نه ما شرک می‏ورزیدیم و نه پدرانمان ، و نه چیزی [از حلال خدا را خودسرانه] حرام می‏کردیم [پس شرک و تحریم ما جبری بوده نه اختیاری] کسانی که پیش از اینان بودند [بر اساس همین عقیده باطل پیامبران را] تکذیب کردند تا عذاب و انتقام ما را چشیدند ؛ بگو : آیا نزد شما دانشی [استوار و منطقی مُستدل بر عقایدتان] هست که آن را برای ما آشکار کنید ؟ شما فقط از پندارهای بی اساس و پوچ پیروی می‏کنید و جز به حدس و گمان تکیه نمی‏زنید .«148»

قُل فَلِلَّهِ الحُجَّةُ البَالِغَةُ فَلَو شَاءَ لَهَدَاکُم أَجمَعِینَ

بگو : دلیل و برهان رسا [که قابل ایراد و شک و تردید نیست] مخصوص خداست ، و اگر خدا می‏خواست قطعاً همه شما را [به طور جبر] هدایت می‏کرد .«149»

قُل هَلُمَّ شُهَدَاءَکُمُ الَّذِینَ یَشهَدُونَ أَنَّ اللَّهَ حَرَّمَ هَذَا فَإِن شَهِدُوا فَلَا تَشهَد مَعَهُم

وَلَا تَتَّبِع أَهوَاءَ الَّذِینَ کَذَّبُوا بِآیَاتِنَا وَالَّذِینَ لَا یُؤمِنُونَ بِالآخِرَةِ وَهُم بِرَبِّهِم یَعدِلُونَ

[به مدعیان تحریم‏های خودسرانه] بگو : گواهان خود را که گواهی می‏دهند بر اینکه خدا این امور را حرام کرده بیاورید . پس اگر گواهان هم گواهی دادند تو با آنان گواهی مده ؛ [زیرا گواهی دادنشان ناحق و نارواست] و از هواهای نفسانی آنان که آیات ما را تکذیب کردند ، و کسانی که به آخرت ایمان ندارند ، و برای پروردگارشان شریک قرار می‏دهند ، پیروی مکن .«150»

قُل تَعَالَوا أَتلُ مَا حَرَّمَ رَبُّکُم عَلَیکُم أَلَّا تُشرِکُوا بِهِ شَیئًا وَبِالوَالِدَینِ إِحسَانًا

وَلَا تَقتُلُوا أَولَادَکُم مِن إِملَاقٍ نَحنُ نَرزُقُکُم وَإِیَّاهُم وَلَا تَقرَبُوا الفَوَاحِشَ مَا ظَهَرَ مِنهَا

وَمَا بَطَنَ وَلَا تَقتُلُوا النَّفسَ الَّتِی حَرَّمَ اللَّهُ إِلَّا بِالحَقِّ ذَلِکُم وَصَّاکُم بِهِ لَعَلَّکُم تَعقِلُونَ

بگو : بیایید تا آنچه را پروردگارتان بر شما حرام کرده بخوانم : اینکه چیزی را شریک او قرار مدهید ، و به پدر و مادر نیکی کنید ، و فرزندانتان را از [ترسِ] تنگدستی به قتل نرسانید ، ما شما و آنان را روزی می‏دهیم ، و به کارهای زشت چه آشکار و چه پنهانش نزدیک نشوید ، و انسانی که خدا او را محترم شمرده جز به حق نکشید ؛ خدا این [گونه] به شما سفارش کرده تا بیندیشید .«151»