سوره الاعراف(آیات31 تا 37قسمت202)جزء هشتم

یَا بَنِی آدَمَ خُذُوا زِینَتَکُم عِندَ کُلِّ مَسجِدٍ وَکُلُوا وَاشرَبُوا وَلَا تُسرِفُوا إِنَّهُ

لَا یُحِبُّ المُسرِفِینَ

ای فرزندان آدم ! [هنگام هر نماز و] در هر مسجدی ، آرایش و زینتِ [مادی و معنوی خود را متناسب با آن عمل و مکان] همراه خود برگیرید ، و بخورید و بیاشامید و اسراف نکنید ؛ زیرا خدا اسراف کنندگان را دوست ندارد .«31»

قُل مَن حَرَّمَ زِینَةَ اللَّهِ الَّتِی أَخرَجَ لِعِبَادِهِ وَالطَّیِّبَاتِ مِنَ الرِّزقِ قُل هِیَ لِلَّذِینَ آمَنُوا

فِی الحَیَاةِ الدُّنیَا خَالِصَةً یَومَ القِیَامَةِ کَذَلِکَ نُفَصِّلُ الآیَاتِ لِقَومٍ یَعلَمُونَ

بگو : زینت‏های خدا و روزی‏های پاکیزه‏ای را که برای بندگانش پدید آورد ، چه کسی حرام کرده ؟ ! بگو : این [زینتها و روزی‏های پاکیزه] در زندگی دنیا برای کسانی است که ایمان آورده‏اند [البته اگر چه غیر مؤمنان هم با آنان در بهره‏وری شریکند ، ولی] در قیامت فقط ویژه مؤمنان است ؛ ما این گونه آیات خود را برای گروهی که اهل دانش و بصیرت‏ اند بیان می‏کنیم .«32»

قُل إِنَّمَا حَرَّمَ رَبِّیَ الفَوَاحِشَ مَا ظَهَرَ مِنهَا وَمَا بَطَنَ وَالإِثمَ وَالبَغیَ بِغَیرِ الحَقِّ وَأَن

تُشرِکُوا بِاللَّهِ مَا لَم یُنَزِّل بِهِ سُلطَانًا وَأَن تَقُولُوا عَلَی اللَّهِ مَا لَا تَعلَمُونَ

بگو : پروردگارم فقط کارهای زشت را چه آشکارش باشد و چه پنهانش ، و تجاوز و تعدی ناحق را ، و اینکه چیزی را که خدا بر حقّانیّت آن دلیلی نازل نکرده شریک او قرار دهید ، و اینکه اموری را از روی نادانی به خدا نسبت دهید ، حرام کرده است .«33»

وَلِکُلِّ أُمَّةٍ أَجَلٌ فَإِذَا جَاءَ أَجَلُهُم لَا یَستَأخِرُونَ سَاعَةً وَلَا یَستَقدِمُونَ

برای هر امتی زمانی [معین و اجلی محدود] است ، هنگامی که اجلشان سرآید ، نه ساعتی پس می‏مانند و نه ساعتی پیش می‏افتند .«34»

یَا بَنِی آدَمَ إِمَّا یَأتِیَنَّکُم رُسُلٌ مِنکُم یَقُصُّونَ عَلَیکُم آیَاتِی فَمَنِ اتَّقَی وَأَصلَحَ

فَلَا خَوفٌ عَلَیهِم وَلَا هُم یَحزَنُونَ

ای فرزندان آدم ! چون پیامبرانی از جنس خودتان به سویتان آیند که آیاتم را بر شما بخوانند [به آنان ایمان آورید و آیاتم را عمل کنید] ؛ پس کسانی که [از مخالفت با آنان] بپرهیزند و [مفاسد خود را] اصلاح کنند ، نه بیمی بر آنان است و نه اندوهگین شوند .«35»

وَالَّذِینَ کَذَّبُوا بِآیَاتِنَا وَاستَکبَرُوا عَنهَا أُولَئِکَ أَصحَابُ النَّارِ هُم فِیهَا خَالِدُونَ

و آنان که آیات ما را تکذیب کردند ، و از پذیرفتن آنها تکبّر ورزیدند اهلِ آتش و در آن جاودانه‏اند .«36»

فَمَن أَظلَمُ مِمَّنِ افتَرَی عَلَی اللَّهِ کَذِبًا أَو کَذَّبَ بِآیَاتِهِ أُولَئِکَ یَنَالُهُم نَصِیبُهُم مِنَ الکِتَابِ حَتَّی إِذَا جَاءَتهُم رُسُلُنَا یَتَوَفَّونَهُم قَالُوا أَینَ مَا کُنتُم تَدعُونَ مِن دُونِ اللَّهِ قَالُوا ضَلُّوا عَنَّا وَشَهِدُوا عَلَی أَنفُسِهِم أَنَّهُم کَانُوا کَافِرِینَ

پس ستمکارتر از کسانی که بر خدا دروغ می‏بندند ، یا آیات او را تکذیب می‏کنند ، کیست ؟ ! آنانند که سهمشان از آنچه که [از نعمت ها] مقرّر شده به آنان می‏رسد . تا هنگامی که فرستادگان ما برای ستاندن جانشان به سویشان آیند ، می‏گویند : بت‏ها و معبودهایی که به جای خدا می‏پرستیدید ، کجایند ؟ [تا شما را از سختی‏های مرگ و پس از آن نجات دهند] می‏گویند : از دست ما رفتند ؛ و بر ضد خود گواهی دهند که کافر بوده‏اند .«37»