سوره الاعراف(آیات38 تا 43قسمت203)جزء هشتم

قَالَ ادخُلُوا فِی أُمَمٍ قَد خَلَت مِن قَبلِکُم مِنَ الجِنِّ وَالإِنسِ فِی النَّارِ کُلَّمَا دَخَلَت

أُمَّةٌ لَعَنَت أُختَهَا حَتَّی إِذَا ادَّارَکُوا فِیهَا جَمِیعًا قَالَت أُخرَاهُم لِأُولَاهُم رَبَّنَا هَؤُلَاءِ

أَضَلُّونَا فَآتِهِم عَذَابًا ضِعفًا مِنَ النَّارِ قَالَ لِکُلٍّ ضِعفٌ وَلَکِن لَا تَعلَمُونَ

خدا می‏فرماید : شما هم در میان گروه‏هایی از جن و انس که پیش از شما بودند در آتش درآیید ، هرگاه گروهی وارد شوند ، هم مسلکان خود را لعنت کنند تا آنکه همه آنان با خفت و خواری در آتش جمع شوند ، آن گاه پیروانشان درباره پیشوایانشان گویند : ای پروردگار ما ! اینان ما را به گمراهی کشیدند ، بنابراین عذابشان را از آتش دو چندان گردان ؛ خدا می‏فرماید : برای هر کدامتان دو چندان است ولی نمی‏دانید .«38»

وَقَالَت أُولَاهُم لِأُخرَاهُم فَمَا کَانَ لَکُم عَلَینَا مِن فَضلٍ فَذُوقُوا العَذَابَ بِمَا کُنتُم تَکسِبُونَ

و پیشوایانشان به پیروانشان گویند : شما را بر ماهیچ برتری و امتیازی نیست [که عذابتان کمتر باشد] پس به کیفر آن اعمال زشتی که مرتکب می‏شدید ، عذاب را بچشید .«39»

إِنَّ الَّذِینَ کَذَّبُوا بِآیَاتِنَا وَاستَکبَرُوا عَنهَا لَا تُفَتَّحُ لَهُم أَبوَابُ السَّمَاءِ وَلَا یَدخُلُونَ الجَنَّةَ

حَتَّی یَلِجَ الجَمَلُ فِی سَمِّ الخِیَاطِ وَکَذَلِکَ نَجزِی المُجرِمِینَ

قطعاً کسانی که آیات ما را تکذیب کردند ، و از پذیرفتن آنها تکبّر ورزیدند ، درهای آسمان [برای نزول رحمت] بر آنان گشوده نخواهد شد ، و در بهشت هم وارد نمی‏شوند مگر آنکه شتر در سوراخ سوزن درآید ! ! [پس هم چنانکه ورود شتر به سوراخ سوزن محال است ، ورود آنان هم به بهشت محال است ؛] این‏گونه گنهکاران را کیفر می‏دهیم .«40»

لَهُم مِن جَهَنَّمَ مِهَادٌ وَمِن فَوقِهِم غَوَاشٍ وَکَذَلِکَ نَجزِی الظَّالِمِینَ

برای آنان بستری از دوزخ و برفرازشان پوشش‏هایی از آتش است ، ما این گونه ستمکاران را جزا می‏دهیم .«41»

وَالَّذِینَ آمَنُوا وَعَمِلُوا الصَّالِحَاتِ لَا نُکَلِّفُ نَفسًا إِلَّا وُسعَهَا أُولَئِکَ أَصحَابُ الجَنَّةِ

هُم فِیهَا خَالِدُونَ

و کسانی که ایمان آوردند و [به اندازه طاقت خود] کارهای شایسته انجام دادند ، اهل بهشت‏اند و در آن جاودانه‏اند ، [چرا که] ما هیچ کس را جز به اندازه طاقتش تکلیف نمی‏کنیم .«42»

وَنَزَعنَا مَا فِی صُدُورِهِم مِن غِلٍّ تَجرِی مِن تَحتِهِمُ الأَنهَارُ وَقَالُوا الحَمدُ لِلَّهِ الَّذِی

هَدَانَا لِهَذَا وَمَا کُنَّا لِنَهتَدِیَ لَولَا أَن هَدَانَا اللَّهُ لَقَد جَاءَت رُسُلُ رَبِّنَا بِالحَقِّ وَنُودُوا أَن

تِلکُمُ الجَنَّةُ أُورِثتُمُوهَا بِمَا کُنتُم تَعمَلُونَ

و آنچه از کینه و خشم در سینه‏های آنان است ، بَر می‏کنیم [تا در بهشت با خوشی و سلامت کامل کنار هم زندگی کنند ؛] از زیر [کاخ‏ها و عمارت‏های] آنان نهرها جاری است، می‏گویند : همه ستایش‏ها ویژه خداست که ما را به این [نعمت ها] هدایت کرد ، و اگر خدا ما را هدایت نمی‏کرد هدایت نمی‏یافتیم ، مسلماً پیامبران پروردگارمان حق را به سوی ما آوردند ، و ندایشان می‏دهند به پاداش اعمال شایسته‏ای که همواره انجام می‏دادید ، این بهشت را به ارث بردید .«43»