سوره الاعراف(آیات68 تا 73قسمت207)جزء هشتم

أُبَلِّغُکُم رِسَالَاتِ رَبِّی وَأَنَا لَکُم نَاصِحٌ أَمِینٌ

پیام‏های پروردگارم را به شما می‏رسانم و برای شما خیرخواهی اَمینم . «68»

أَوَعَجِبتُم أَن جَاءَکُم ذِکرٌ مِن رَبِّکُم عَلَی رَجُلٍ مِنکُم لِیُنذِرَکُم وَاذکُرُوا إِذ جَعَلَکُم خُلَفَاءَ

مِن بَعدِ قَومِ نُوحٍ وَزَادَکُم فِی الخَلقِ بَسطَةً فَاذکُرُوا آلَاءَ اللَّهِ لَعَلَّکُم تُفلِحُونَ

آیا تعجب کردید که بر مردی از جنس خودتان معارفی از سوی پروردگارتان آمده تا شما را [از عذاب دنیا و آخرت] بیم دهد ؟ ! و به یاد آورید که شما را جانشینانی پس از قوم نوح قرار داد ، و شما را در آفرینش [جسم و جان] نیرومندی و قدرت افزود ، پس نعمت های خدا را یاد کنید تا [بر همه موانع و مشکلات] پیروز شوید .«69»

قَالُوا أَجِئتَنَا لِنَعبُدَ اللَّهَ وَحدَهُ وَنَذَرَ مَا کَانَ یَعبُدُ آبَاؤُنَا فَأتِنَا بِمَا تَعِدُنَا إِن کُنتَ مِنَ الصَّادِقِینَ

گفتند : آیا به سوی ما آمده‏ای که ما فقط خدا را بپرستیم ، و آنچه را پدرانمان می‏پرستیدند واگذاریم ؟ اگر از راستگویانی آنچه را از عذاب و گزند به ما وعده می‏دهی برای ما بیاور .«70»

قَالَ قَد وَقَعَ عَلَیکُم مِن رَبِّکُم رِجسٌ وَغَضَبٌ أَتُجَادِلُونَنِی فِی أَسمَاءٍ سَمَّیتُمُوهَا

أَنتُم وَآبَاؤُکُم مَا نَزَّلَ اللَّهُ بِهَا مِن سُلطَانٍ فَانتَظِرُوا إِنِّی مَعَکُم مِنَ المُنتَظِرِینَ

گفت : یقیناً از سوی پروردگارتان بر شما عذاب و خشمی مقرّر شده ، آیا درباره نام‏های [بی‏هویتی] که خود و پدرانتان بت‏ها را به آن نامیده‏اید ، و خدا هیچ برهانی بر [حقّانیّت] آنان نازل نکرده با من گفتگوی بی‏منطق می‏کنید ؟ پس منتظر [عذاب خدا] باشید و من هم با شما از منتظرانم .«71»

فَأَنجَینَاهُ وَالَّذِینَ مَعَهُ بِرَحمَةٍ مِنَّا وَقَطَعنَا دَابِرَ الَّذِینَ کَذَّبُوا بِآیَاتِنَا وَمَا کَانُوا مُؤمِنِینَ

نهایتاً [هنگام نزول عذاب] او و کسانی را که همراهش بودند به سبب رحمتی از سوی خود نجات دادیم و بنیاد آنان که آیات ما را تکذیب کردند و مؤمن نبودند برکندیم .«72»

وَإِلَی ثَمُودَ أَخَاهُم صَالِحًا قَالَ یَا قَومِ اعبُدُوا اللَّهَ مَا لَکُم مِن إِلَهٍ غَیرُهُ قَد جَاءَتکُم

بَیِّنَةٌ مِن رَبِّکُم هَذِهِ نَاقَةُ اللَّهِ لَکُم آیَةً فَذَرُوهَا تَأکُل فِی أَرضِ اللَّهِ وَلَا تَمَسُّوهَا

بِسُوءٍ فَیَأخُذَکُم عَذَابٌ أَلِیمٌ

و به سوی قوم ثمود ، برادرشان صالح را فرستادیم ، گفت : ای قوم من ! خدا را بپرستید که شما را جز او معبودی نیست ، برای شما معجزه‏ای روشن از جانب پروردگارتان آمده است ، این ماده شتر [از سوی] خدا برای شما نشانه‏ای [بر صدق رسالت من] است ، پس او را واگذارید تا در زمین خدا بخورد و آزار و گزندی به او نرسانید که عذابی دردناک شما را خواهد گرفت .«73»