سوره الاعراف(آیات74 تا 81قسمت208)جزء هشتم

وَاذکُرُوا إِذ جَعَلَکُم خُلَفَاءَ مِن بَعدِ عَادٍ وَبَوَّأَکُم فِی الأَرضِ تَتَّخِذُونَ مِن سُهُولِهَا

قُصُورًا وَتَنحِتُونَ الجِبَالَ بُیُوتًا فَاذکُرُوا آلَاءَ اللَّهِ وَلَا تَعثَوا فِی الأَرضِ مُفسِدِینَ

و به یاد آورید که خدا شما را جانشینانی پس از قوم عاد قرار داد ، و در زمین ، جای [مناسبی] به شما بخشید که از مکان‏های هموارش برای خود قصرها بنا می‏کنید ، و از کوه‏ها خانه‏هایی می‏تراشید ، پس نعمت های خدا را یاد کنید و در زمین تبهکارانه آشوب برپا نکنید .«74»

قَالَ المَلَأُ الَّذِینَ استَکبَرُوا مِن قَومِهِ لِلَّذِینَ استُضعِفُوا لِمَن آمَنَ مِنهُم أَتَعلَمُونَ

أَنَّ صَالِحًا مُرسَلٌ مِن رَبِّهِ قَالُوا إِنَّا بِمَا أُرسِلَ بِهِ مُؤمِنُونَ

اشراف و سران قومش که تکبّر و سرکشی می‏ورزیدند به مستضعفانی که ایمان آورده بودند ، گفتند : آیا شما یقین دارید که صالح از سوی پروردگارش فرستاده شده ؟ گفتند : به طور یقین ما به آیینی که فرستاده شده مؤمنیم . «75»

قَالَ الَّذِینَ استَکبَرُوا إِنَّا بِالَّذِی آمَنتُم بِهِ کَافِرُونَ

مستکبران گفتند : ما به آیینی که شما به آن ایمان آوردید کافریم ! «76»

فَعَقَرُوا النَّاقَةَ وَعَتَوا عَن أَمرِ رَبِّهِم وَقَالُوا یَا صَالِحُ ائتِنَا بِمَا تَعِدُنَا إِن کُنتَ مِنَ المُرسَلِینَ

پس آن ماده شتر را پی کردند ، و از فرمان پروردگارشان سرپیچی نمودند و به صالح گفتند : اگر از پیامبران هستی عذابی که همواره به ما وعده می‏دهی بیاور .«77»

فَأَخَذَتهُمُ الرَّجفَةُ فَأَصبَحُوا فِی دَارِهِم جَاثِمِینَ

پس زلزله‏ای سخت آنان را فرا گرفت ، و در خانه ‏هایشان [به رو درافتاده] جسمی بی‏جان شدند !«78»

فَتَوَلَّی عَنهُم وَقَالَ یَا قَومِ لَقَد أَبلَغتُکُم رِسَالَةَ رَبِّی وَنَصَحتُ لَکُم

وَلَکِن لَا تُحِبُّونَ النَّاصِحِینَ

پس صالح از آنان روی گرداند و گفت : ای قوم من ! قطعاً من پیام پروردگارم را به شما رساندم ، و برایتان خیرخواهی کردم ، ولی شما خیرخواهان را دوست ندارید .«79»

وَلُوطًا إِذ قَالَ لِقَومِهِ أَتَأتُونَ الفَاحِشَةَ مَا سَبَقَکُم بِهَا مِن أَحَدٍ مِنَ العَالَمِینَ

و لوط را [به یاد آورید] هنگامی که به قومش گفت : آیا آن کار بسیار زشت را که هیچ کس از جهانیان در آن بر شما پیشی نگرفته است مرتکب می‏شوید ؟ !«80»

إِنَّکُم لَتَأتُونَ الرِّجَالَ شَهوَةً مِن دُونِ النِّسَاءِ بَل أَنتُم قَومٌ مُسرِفُونَ

شما [بدون توجه به حقوق همسران و غافل از اینکه نعمت غریزه جنسی برای بقای نسل است] از روی میل شدیدی که به آن [کار بسیار زشت] دارید به سوی مردان می‏آیید ، [نه فقط در این کار متجاوز از حدود انسانیّت هستید] بلکه در امور دیگر هم گروهی زیاده‏خواه و افراطی هستید .«81»