سوره الاعراف(آیات82 تا 87قسمت209)جزء هشتم

وَمَا کَانَ جَوَابَ قَومِهِ إِلَّا أَن قَالُوا أَخرِجُوهُم مِن قَریَتِکُم إِنَّهُم أُنَاسٌ یَتَطَهَّرُونَ

پاسخ قومش جز این نبود که به یکدیگر گفتند : اینان را از شهرتان بیرون کنید ؛ زیرا مردمانی هستند که همواره خود را پاک نشان می‏دهند .«82»

فَأَنجَینَاهُ وَأَهلَهُ إِلَّا امرَأَتَهُ کَانَت مِنَ الغَابِرِینَ

پس او و اهلش را نجات دادیم جز همسرش که از باقی‏ماندگان [در میان کافران] بود .«83»

وَأَمطَرنَا عَلَیهِم مَطَرًا فَانظُر کَیفَ کَانَ عَاقِبَةُ المُجرِمِینَ

و بر آنان بارشی [بی‏نظیر از سنگ‏های آتشین] باراندیم ، پس با تأمل بنگر که سرانجام گنهکاران چگونه بود ؟ ! «84»

وَإِلَی مَدیَنَ أَخَاهُم شُعَیبًا قَالَ یَا قَومِ اعبُدُوا اللَّهَ مَا لَکُم مِن إِلَهٍ غَیرُهُ

قَد جَاءَتکُم بَیِّنَةٌ مِن رَبِّکُم فَأَوفُوا الکَیلَ وَالمِیزَانَ وَلَا تَبخَسُوا النَّاسَ أَشیَاءَهُم

وَلَا تُفسِدُوا فِی الأَرضِ بَعدَ إِصلَاحِهَا ذَلِکُم خَیرٌ لَکُم إِن کُنتُم مُؤمِنِینَ و به سوی مردم مدین ، برادرشان شعیب را [فرستادیم ،] گفت : ای قوم من ! خدا را بپرستید که شما را جز او معبودی نیست ، یقیناً برهانی روشن از سوی پروردگارتان برای شما آمد ، پس پیمانه و ترازو را پُر و کامل بدهید ، و از اجناس و اموال و حقوق مردم مکاهید ، و در زمین پس از اصلاح آن [به وسیله رسالت پیامبران] فساد مکنید ، این [امور] برای شما بهتر است اگر مؤمنید .«85»

وَلَا تَقعُدُوا بِکُلِّ صِرَاطٍ تُوعِدُونَ وَتَصُدُّونَ عَن سَبِیلِ اللَّهِ مَن آمَنَ بِهِ وَتَبغُونَهَا عِوَجًا

وَاذکُرُوا إِذ کُنتُم قَلِیلًا فَکَثَّرَکُم وَانظُرُوا کَیفَ کَانَ عَاقِبَةُ المُفسِدِینَ

و بر سر هر راهی منشینید که کسانی را که به خدا ایمان آورده‏اند [به مصادره اموال و شکنجه و باج خواهی] بترسانید، و از راه خدا بازدارید ، و بخواهید آن را [با وسوسه و اغواگری] کج نشان دهید ؛ و به یاد آورید زمانی که جمعیت اندکی بودید ، ولی [پروردگارتان] شما را فزونی داد ، و با تأمل بنگرید که سرانجام بدکاران عصیانگر چگونه شد ؟«86»

وَإِن کَانَ طَائِفَةٌ مِنکُم آمَنُوا بِالَّذِی أُرسِلتُ بِهِ وَطَائِفَةٌ لَم یُؤمِنُوا فَاصبِرُوا حَتَّی

یَحکُمَ اللَّهُ بَینَنَا وَهُوَ خَیرُ الحَاکِمِینَ

و اگر گروهی از شما به آیینی که من به آن فرستاده شده‏ام ، ایمان آوردند و گروهی ایمان نیاوردند ، پس [شما ای مؤمنان] شکیبایی ورزید تا خدا میان ما داوری کند ، که او بهترین داوران است .«87»