سوره الاعراف(آیات96 تا 104قسمت211)جزء نهم

وَلَو أَنَّ أَهلَ القُرَی آمَنُوا وَاتَّقَوا لَفَتَحنَا عَلَیهِم بَرَکَاتٍ مِنَ السَّمَاءِ وَالأَرضِ

وَلَکِن کَذَّبُوا فَأَخَذنَاهُم بِمَا کَانُوا یَکسِبُونَ

و اگر اهل شهرها و آبادی‏ ها ایمان می ‏آوردند و پرهیزکاری پیشه می‏کردند ، یقیناً [درهایِ] برکاتی از آسمان و زمین را بر آنان می ‏گشودیم ، ولی [آیات الهی و پیامبران را] تکذیب کردند ، ما هم آنان را به کیفر اعمالی که همواره مرتکب می‏شدند [به عذابی سخت] گرفتیم .«96»

أَفَأَمِنَ أَهلُ القُرَی أَن یَأتِیَهُم بَأسُنَا بَیَاتًا وَهُم نَائِمُونَ

آیا اهل شهرها ایمنند از اینکه هنگام شب ، عذاب ما در حالی که خوابند بر آنان درآید؟ !«97»

أَوَأَمِنَ أَهلُ القُرَی أَن یَأتِیَهُم بَأسُنَا ضُحًی وَهُم یَلعَبُونَ

آیا اهل شهرها ایمنند از اینکه هنگام روز ، عذاب ما در حالی که سرگرم [امور دنیایی] اند بر آنان در آید ؟ ! «98»

أَفَأَمِنُوا مَکرَ اللَّهِ فَلَا یَأمَنُ مَکرَ اللَّهِ إِلَّا القَومُ الخَاسِرُونَ

آیا از عذاب و انتقام خدا ای منند در حالی که جز گروه زیانکاران خود را از عذاب و انتقام خدا ای من نمی‏دانند ؟ !«99»

أَوَلَم یَهدِ لِلَّذِینَ یَرِثُونَ الأَرضَ مِن بَعدِ أَهلِهَا أَن لَو نَشَاءُ أَصَبنَاهُم بِذُنُوبِهِم

وَنَطبَعُ عَلَی قُلُوبِهِم فَهُم لَا یَسمَعُونَ

آیا [سرگذشت عبرت‏آموز پیشینیان] برای کسانی که زمین را پس از صاحبانش به ارث می‏برند ، روشن نکرده که اگر ما بخواهیم آنان را به کیفر گناهانشان می‏رسانیم و بر دل‏هایشان مهر می‏زنیم ، در نتیجه [دعوت حق را] نشنوند ؟«100»

تِلکَ القُرَی نَقُصُّ عَلَیکَ مِن أَنبَائِهَا وَلَقَد جَاءَتهُم رُسُلُهُم بِالبَیِّنَاتِ فَمَا کَانُوا لِیُؤمِنُوا

بِمَا کَذَّبُوا مِن قَبلُ کَذَلِکَ یَطبَعُ اللَّهُ عَلَی قُلُوبِ الکَافِرِینَ

این شهرهاست که بخشی از داستان‏هایش را برای تو بیان می‏کنیم ، و یقیناً پیامبرانشان برای آنان دلایل روشن آوردند ، ولی آنان بر آن نبودند که به حقایقی که پیش از آمدن آن دلایل تکذیب کرده بودند ایمان بیاورند ؛ این گونه خدا بر دل‏های کافران [به سزای لجاجت وعنادشان] مُهر می‏زند .«101»

وَمَا وَجَدنَا لِأَکثَرِهِم مِن عَهدٍ وَإِن وَجَدنَا أَکثَرَهُم لَفَاسِقِینَ

و برای بیشتر آنان هیچ‏گونه پای‏بندی وتعهدی [نسبت به وعده‏هایشان مبنی برایمان آوردن پس از دیدن معجزات ودلایل] نیافتیم ، و در حقیقت بیشتر آنان را بدکار و نافرمان یافتیم .«102»

ثُمَّ بَعَثنَا مِن بَعدِهِم مُوسَی بِآیَاتِنَا إِلَی فِرعَونَ وَمَلَئِهِ فَظَلَمُوا بِهَا فَانظُر

کَیفَ کَانَ عَاقِبَةُ المُفسِدِینَ

سپس بعد از پیامبران گذشته موسی را با معجزات خود به سوی فرعون و اشراف و سران قومش فرستادیم ؛ ولی آنان به آن معجزات ستم ورزیدند . پس با تأمل بنگر که سرانجام بدکاران عصیانگر [از احکام] چگونه شد ؟«103»

وَقَالَ مُوسَی یَا فِرعَونُ إِنِّی رَسُولٌ مِن رَبِّ العَالَمِینَ

وموسی گفت: ای فرعون ! یقیناً من فرستاده‏ای از سوی پروردگار جهانیانم .«104»