سوره الاعراف(آیات131 تا 137قسمت214)جزء نهم

 فَإِذَا جَاءَتهُمُ الحَسَنَةُ قَالُوا لَنَا هَذِهِ وَإِن تُصِبهُم سَیِّئَةٌ یَطَّیَّرُوا بِمُوسَی وَمَن مَعَهُ

أَلَا إِنَّمَا طَائِرُهُم عِندَ اللَّهِ وَلَکِنَّ أَکثَرَهُم لَا یَعلَمُونَ

 چون رفاه و نعمت به آنان روی می‏کرد ، می‏گفتند : این به سبب [شایستگیِ] خود ماست ، و چون گزند و آسیبی به آنان می‏رسید ، به موسی و همراهانش فال بد می‏زدند ؛ آگاه باشید که [سررشته و] علت شومی فرعونیان [که عکس‏العمل زشتی‏های خود آنان است] نزد خداست ، ولی بیشترشان نمی‏دانند .«131»

 وَقَالُوا مَهمَا تَأتِنَا بِهِ مِن آیَةٍ لِتَسحَرَنَا بِهَا فَمَا نَحنُ لَکَ بِمُؤمِنِینَ

 فرعونیان گفتند : [ای موسی ! از دعوتت دست بردار که] هر چه را به عنوان معجزه برای ما بیاوری تا به وسیله آن ما را جادو کنی به تو ایمان نمی‏آوریم .«132»

 فَأَرسَلنَا عَلَیهِمُ الطُّوفَانَ وَالجَرَادَ وَالقُمَّلَ وَالضَّفَادِعَ وَالدَّمَ آیَاتٍ مُفَصَّلَاتٍ

فَاستَکبَرُوا وَکَانُوا قَومًا مُجرِمِینَ

 پس ما توفان و هجوم ملخ و شپش و قورباغه و آلوده شدن وسایل زندگی را به خون که عذاب‏های گوناگونی بود به سوی آنان فرستادیم ، باز هم تکبّر و سرکشی کردند آنان گروهی مجرم و گناهکار بودند .«133»

 وَلَمَّا وَقَعَ عَلَیهِمُ الرِّجزُ قَالُوا یَا مُوسَی ادعُ لَنَا رَبَّکَ بِمَا عَهِدَ عِندَکَ لَئِن کَشَفتَ

عَنَّا الرِّجزَ لَنُؤمِنَنَّ لَکَ وَلَنُرسِلَنَّ مَعَکَ بَنِی إِسرَائِیلَ

 و هرگاه عذاب بر آنان فرود آمد ، گفتند : ای موسی ! پروردگارت را به پیمانی که با تو دارد [و آن مستجاب کردن دعای توست] برای ما بخوان که اگر این عذاب را از ما برطرف کنی یقیناً به تو ایمان می‏آوریم و بنی‏اسرائیل را با تو روانه می‏کنیم .«134»

 فَلَمَّا کَشَفنَا عَنهُمُ الرِّجزَ إِلَی أَجَلٍ هُم بَالِغُوهُ إِذَا هُم یَنکُثُونَ

  پس هنگامی که عذاب را تا مدتی که [می‏باید همه] آنان به پایان مهلت آن می‏رسیدند از ایشان برطرف کردیم ، به دور از انتظار پیمانشان را می‏شکستند .«135»

 فَانتَقَمنَا مِنهُم فَأَغرَقنَاهُم فِی الیَمِّ بِأَنَّهُم کَذَّبُوا بِآیَاتِنَا وَکَانُوا عَنهَا غَافِلِینَ

 نهایتاً به سبب اینکه آیات ما را تکذیب کردند ، و از آنها غافل بودند ، از آنان انتقام گرفتیم و در دریا غرقشان کردیم .«136»

وَأَورَثنَا القَومَ الَّذِینَ کَانُوا یُستَضعَفُونَ مَشَارِقَ الأَرضِ وَمَغَارِبَهَا الَّتِی بَارَکنَا فِیهَا

وَتَمَّت کَلِمَتُ رَبِّکَ الحُسنَی عَلَی بَنِی إِسرَائِیلَ بِمَا صَبَرُوا وَدَمَّرنَا مَا کَانَ یَصنَعُ

فِرعَونُ وَقَومُهُ وَمَا کَانُوا یَعرِشُونَ

و به آن گروهی که همواره ناتوان و زبونشان شمرده بودند ، نواحی شرقی و غربی آن سرزمین را که در آن [از جهت فراوانی نعمت ، ارزانی و حاصل‏خیزی] برکت قرار داده بودیم بخشیدیم ؛ و وعده نیکوتر پروردگارت بر بنی‏اسرائیل به [پاداش] صبری که [بر سختی‏ها و بلاها] کردند تحقّق یافت ، و آنچه را که همواره فرعون وفرعونیان [از کاخ و قصرهای مجلّل] و سایه‏بان‏های خوش‏نشین می‏افراشتند نابود کردیم .«137»