عزیزم

چه حقیر است این عشق

گر بماند به میان من و تو

خود بمیرد در خود

گر ببندد در خود

و بماند به میان من و تو

عشق دربسته

ناسزایی است به عشق همگان

او که سیبی را دوست می دارد

به همه مهر می ورزد

که همه از گوهر یکتایند

من به خوبی میدانم

که ورای من و تو

هستی هست

عشق ما می میرد ، مگر آزاد شود

رفتنت رنج من است

رنج من ، عشق من است

پس رهایت خواهم کرد

چون تو را آزاد دوست دارم

پروانه به دور شمع گشت و پرش سوخت

 من به دور تو گشتم جگرم سوخت