سخنی با فرزندان راستین کوروش دروغین! / محمد رحمانی‌فر

سخنی با فرزندان راستین کوروش دروغین!
#محمد_رحمانی_فر
دیربازی است که بسیاری از مردم ایران تحت تاثیر تاریخ‌سازی‌های برخی از مورخین یهودی (یا سایر مورخینی که اکثریت قریب به اتفاق آنها وابسته به لژهای #فراماسونری و یا کلوپ‌های #روتاری بوده‌اند)، کوروش را تا حد یک قدیس در اذهان خود مورد تقدیس و ستایش قرار داده‌اند. در این نوشته کوتاه کاری به این ندارم که کوروش واقعی و تاریخی چه کسی بوده و چه ویژگی‌هایی داشته است. در عین حال کاری هم به این ندارم که تصویری که کوروش‌پرستان واقعی در اذهان خویش از این شخصیت تاریخی خلق کرده‌اند، تا چه حدی با کوروش تاریخی همخوانی دارد.
بنابراین، فرض را بر این می‌گذارم که تمامی سخنان گهرباری که این پیروان نه چندان راستین کوروش نه چندان کبیر به وی نسبت می‌دهند، واقعاً تراوشات ذهنی خود کوروش می‌باشند (بماند که برخی از این سخنان، راویان مشخصی دارند و اساساً فرض من یک فرض محال است ولی در هر حال "فرض محال، محال نیست" و می‌توان تصور کرد که سایر شخصیت‌های تاریخی از #کنفسیوس گرفته تا #علی_بن_ابی‌طالب و #شکسپیر و نظایر آنها همگی مرتکب سرقت ادبی شده‌اند و گفته‌های کوروش را بدون ذکر منبع –و البته منبعی که وجود خارجی ندارد!-نقل کرده‌اند!).
فرض دوم را هم بر این می‌گذارم که برخلاف نظر برخی از پژوهشگران آلمانی و حتی ایرانی "استوانه منتسب به کوروش" واقعاً جعلی نیست و حاوی سخنان و دیدگاه‌های خود وی می‌باشد.
فرض سوم را هم بر این می‌گذارم که همانگونه که پیروان کوروش مطرح می‌کنند، وی یک #زرتشتی اصیل بود و به "گفتار نیک، کردار نیک و پندار نیک" اعتقاد قلبی و التزام عملی! داشت (بماند که این فرض محال‌تر از فرضیات قبلی است. چون اگر بپذیریم که #استوانه منتسب به کوروش واقعاً متعلق به ایشان می‌باشد، به موجب محتویات استوانه مزبور، دیگر نمی‌توان کوروش را زرتشتی مسلک دانست و از سوی دیگر هیچ اثری از وجود و حضور آیین زرتشتی در دوران هخامنشیان و حتی اشکانیان در دست نیست!).
اینک، با تمکین به سه فرض فوق‌الذکر، دوست دارم فرزندان راستین #کوروش_قدیس را در مقابل یک پرسش تاریخی و منطقی قرار دهم. مگر نه این است که پیروان تمامی پیامبران، خود را مکلف و متعهد می‌دانسته‌اند تا به آموزه‌های پیامبران و قدیسان خویش عمل نمایند؟ مگر نه این است که بالاترین درجه ایمان، عمل به آموزه‎ها و سخنان پیشوایان است؟
به استناد سخنانی که شما به کوروش نسبت می‌دهید وی عالی‌ترین #نمونه_همزیستی_مسالمت‌آمیز، کامل‌ترین #اسوه_اخلاق_بشری و حتی #بنیانگذار_حقوق_بشر در روزگار باستان و در عین حال مبتکر سنت #لغو_برده‌داری بوده‌است! حال، با تاکید مجدد بر فرضیات سه‌گانه فوق‌الذکر سوال من از شما این است: چرا خود شما به این آموزه‌های مقدس! عمل نمی‌کنید؟ چرا حاضر نیستید حداقل در چارچوب سرزمینی که در آن زندگی می‌کنید بر پایه اصولی که کوروش عزیز شما بنیان نهاده، با سایر اقوام و ملیت‌های ساکن در این سرزمین اعم از ترک، عرب، بلوچ و... به صورت برادرانه و برابرانه زندگی کنید؟ به عنوان مثال، چرا زبان خود را بر آنها تحمیل می‌نمایید؟ مگر نه این است که یکی از بارزترین مؤلفه‌های همزیستی مسالمت‌آمیز و یکی از بنیادی‌ترین اصول حقوق بشری "#حق_برخورداری_از_زبان_مادری" می‌باشد؟ چرا از کنار نابرابری‌های قومی، مذهبی، زیست‌محیطی و حتی اقتصادی، با "سکوت توام با رضایت" رد می‌شوید؟ چرا روز و شب با تمامی امکانات موجودتان سایر ملیت‌های این سرزمین همچون اعراب و ترک‌ها را آماج تحقیر، تمسخر و کینه‌توزی‌های #نژادپرستانه خود قرار می‌دهید؟ مگر شما فرزندان کوروش کبیر! نیستید؟(باز هم بماند که انتساب کوروش به قوم پارس شدیداً محل تردید است و به باور برخی از مورخین، وی اساساً #اسلاو بود. گو اینکه کتیبه‌های منتسب به آن دوران هم حاوی ویژگی‌های زبان اسلاوی هستند)!
شما همه‌ساله در برابر آرامگاهی که به کوروش نسبت داده‌اید (بماند که انتساب این آرامگاه به کوروش فاقد هر گونه سندیت تاریخی است و به استناد دلایل تاریخی و ویژگی‌های #معماری_‌شناسی، این بنا نمی‌تواند آرامگاه کوروش باشد)، جمع می‌شوید و به #سجده می‌افتید و البته به زمین و زمان (مخصوصاً ترک و عرب) فحش می‌دهید! آیا شما هم همچون برخی از مسلمانان (و البته پیروان سایر ادیان) از آموزه‌های پیشوایان خویش فقط ظواهرش را فرا گرفته‌اید و عمل به حقایق گفته‌های آنان را وانهاده‌اید؟ اگر کوروش آنچنان بزرگ است که شما بر زبان می‌آورید، چرا به جای سجده کردن بر بنایی که گمان می‌کنید آرامگاه وی می‌باشد، به آموزه‌های گهرباری که گمان می‌کنید سخنان وی می‌باشد، عمل نمی‌کنید؟

من در این نوشته کوتاه قصد آن ندارم که شماها را از سجده کردن در برابر #آرامگاه_خیالی_کوروش بر حذر دارم. من این "#جاهلیت_مدرن" را از شما می‌پذیرم! فقط همانگونه که هزار و چهارصد سال پیش، پیامبر اسلام در برابر کسانی که به زبان، ایمان آورده بودند ولی نشانه‌های این ایمان در عمل و فکرشان آشکار نبود، با ابلاغ آیه "یا ایها الذین آمَنوا، آمِنوا" آنها را به ایمان‌آوری مجدد فرا خواند، دوست دارم شما را دیگرباره به ایمان فراخوانم! آری، ای کسانی که به کوروش ایمان آورده‌اید، ایمان بیاورید به کوروش! باشد که نشانه‌های این ایمان در "گفتار، کردار و پندار" شما متجلی شود و ایمان را نه در سجده کردن بلکه در عمل به تعالیم کوروش نه چندان کبیرتان دریابید!

منبع: کانال تلگرامی نویسنده 

https://t.me/BitkEvi