خط قرمز!

خط قرمز!

محمد بطحایی، وزیر آموزش و پرورش در جلسه معاونان آموزش ابتدایی و مسؤولان آموزش و پرورش عشایر سراسر کشور: «آموزش دانش‌آموزان به ادبیات و تکلم فارسی، خط قرمز ماست و در مناطق دو زبانه، معلم برای ارتباط بهتر با دانش‌آموز از زبان محلی استفاده می‌کند، در حالی که زبان فارسی به عنوان خط وحدت کشورمان، باید در مدارس استفاده شود.»

خط قرمز! بالاخره هر کس خط قرمزی دارد. جناب وزیر! اگر خط قرمز شما زبان فارسی است، زبان مادری و هویت ما هم خط قرمز ماست. اصل ۱۵ قانون اساسی، بند هفتمِ ماده ۱۰ قانون اهداف و وظایف وزارت آموزش و پرورش، ماده ۳۰ کنوانسیون حقوق کودک، ماده ۲۷ میثاق بین‌المللی حقوق مدنی و سیاسی و ... نحوه تعامل این خطوط قرمز را به روشنی نشان می‌دهد.

جناب وزیر! اگر شما به خاطر عدم اجرای تمامی موارد قانونی اشاره شده و عدم احقاق حقوق اولیه انسانی بیش از ۷۰ درصد دانش‌آموزان کشور (طبق گزارش وزیر اسبق آموزش و پرورش بیش از ۷۰ درصد دانش‌آموزان، دو زبانه‌اند) استیضاح و محاکمه شده بودید، با رسم خط قرمز جدیدتان، خط جراحت تازه‌ای بر چهره و روح زخمی این دانش‌آموزان وارد نمی‌کردید! این را بدانید که اینگونه سخن گفتن، نه تنها «وحدت‌ آفرین» نیست؛ بلکه گامی است در جهت واگرایی و جدایی بیشتر...