تعریف اعتیاد و واژه های مربوط به آن

تعریف سوءاستفاده از مواد(Abuse) و اعتیاد(Addiction) بارها در مجامع جهانی به بحث گذاشته شده و مرتباً مورد تجدید نظر قرار گرفته است. علت این است که در تعریف هر دوی این اصطلاحات، با سندرم های رفتاری برخورد می شود که بسته به مقدار ماده ی مصرف شده، فواصل زمانی مصرف، اجزاء کاملا متفاوتی پیدا می نماید. بر خلاف این دو واژه ی فوق، اصطلاح دیگر در همین وادی به کار می رود که تعریف و معنای دقیقی دارد بنام تحمّل(Tolerance) و وابستگی(Physical dependence).

در مکتب روان پزشکی معتبر بر اساس راهنمای تشخیصی و آماری اختلالات روانی(DSM IV) به جای لغت اعتیاد، وابستگی به مواد به کار برده شده است اما مشکل اصلی این اصطلاح، در تعریف آن بین وابستگی جسمانی و روانی می باشد که تفاوتی قایل نشده است. به هر حال ما لغت اعتیاد را برای مصرف تهاجمی داروها و خصوصاً داروهای مخدر به کار می بریم، با این اختصاص که مصرف به صورت امری تکراری و در فواصل نزدیک انجام میگردد که به مرور زمان باعث ایجاد حالت تحمّل در فرد می شود و قطع آن نیز باعث بروز علایم خاصی که مشخصات بالینی و آزمایشگاهی دارد، میگردد.

چرا مواد مخدر اپیوئیدی؟!

در اکثر موراد، دو ماده ی اصلی و پر مصرف در ایران یعنی تریاک و هروئین را مد نظر داشته ایم، و علت این توجه را در سه نکته می توان خلاصه نمود:

1- مصرف مواد مخدر اپیوئیدی(تریاک و مشتقات آن) توزیع بسیار گسترده ای از گذشته ی بسیار دور تاکنون در کشور ما داشته اند و در حال حاضر مهمترین مواد مورد سوءمصرف در کشور ما می باشد. آمارهای رسمی در این زمینه خود گویای عمق فاجعه هستند.

2- روشهای درمانی علمی و کاملاً مشخصی برای اعتیاد، تدوین شده است؛ لذا در دهه های گذشته نقش پزشکان در برخورد با اعتیاد به مواد مخدر اپیوئیدی به عنوان یک بیماری بسیار پر رنگتر شده است.

3- متاسفانه میزان آگاهی جامعه ی پزشکی از روشهای جدید و علمی مطرح شده در کتب معتبر در این زمینه اندک بوده و روشهای به کار گرفته شده توسط این گروه در بسیاری از موارد کارایی لازم را در درمان معتادین از خود نشان نمی دهند. آگاهی های متعددی که روزانه در روزنامه های کشور چاپ می شوند و از درمانهای چند روزه و حتی چند ساعته دم می زنند، خود نشان از همین امر دارد.

ادامه دارد...