مسئله حرکتنمائی

فرض کنید محرکی دارید که به شکل مشخص آن را از موقعیت A به موقعیت B تغییر وضع می‌دهید و سپس آن را پی‌درپی به وضع A و بعد موضع B به‌صورت ABABAB... در می‌آورید. اگر فاصله زمانی بین تغییر از یک نقطه به نقطه دیگر طولانی باشد، شما فقط تغییر را از یک نقطه به نقطه دیگر به‌طور مشخص می‌بینید، ولی حرکتی مشاهده نمی‌کنید. در صورتی‌که فاصله زمانی کوتاه شود، حرکت‌هائی را در نقطه A یا B یا هر دو مشاهد خواهید کرد. حال اگر فاصله باز هم کوتاهتر شود، به لحظه‌ای می‌رسید که حرکت کامل بین A و B قابل رؤیت است و این پدیده فای می‌باشد. در صورتی‌که فاصله از این هم کوتاه‌تر شود، حرکت پدیداری از بین می‌رود و فقط دو شیء همزمان به‌طور مداوم به‌نظر شما می‌آید. این پدیده فای یک ادراک بصری است که در فضا مکان مشخصی دارد، دارای گستره نیز می‌باشد، ولی ممکن است دارای هیچ رنگی نباشد. اهمیت و ارزش این آزمایش از بین می‌رفت، اگر پدیده فای را به صفات متداول حسی تجزیه کنیم، اهمیت و ارزش این ازمایش از بین می‌رفت. فای درحقیقت بیشتر یک "پدید" (Emergent) است، زیرا منعکس‌کننده کل وضع روانی فیزیکی است، ولی انعکاسی از عوامل و اجزاء جداگانه به‌وجود آورنده‌ آن نیست. بر این اساس، پدیده فای به‌همان اندازه اساسی است که خصوصیاتی مثل شکل و ملودی (تصنیف) یا هر کل (Gestalt) دیگری اساسی است.