درباره من

خلاصهای از تفسیر «الحمد لله رب العالمین»


ستایش هر ستایشگری، در برابر هر کمال و جمالی، در حقیقت حمد خداست و جز او هیچ کس سزاوار ستایش نیست.

خدای سبحان ربّ هر «عالَم» است و آن را به سوی کمال مناسبش سوق میدهد و «عالَم» چیزی است که به وسیله آن عِلم حاصل شود (ما یُعلَمُ به) و چون در جهان هستی هر موجودی نشانه خداوند است، پس هر موجودی در حدّ خود یک عالَم است و با ربوبیت خدای سبحان به سوی کمال خود پیش میرود.

این کریمه جامعترین تعبیر از حمد خداست و با تبیین الوهیت و ربوبیّتِ انحصاری خداوند، مفید اختصاص حمد به اوست؛ خدایی که همه کمالات را دارد (الله) و پروراننده همه چیز است (ربّ العالمین)، شایسته ستایش است و چون ستایش در برابر بخششِ کمال و جمال است و این نیز در انحصار خداست، پس حمد ویژه اوست و خداوند، یگانه محمود است.

خدای سبحان نه تنها یگانه محمود، که یگانه حامد نیز هست؛ زیرا حمد حقیقی بدون شناخت ولیّ نعمت و همه کمالات و نعمتهای او میسور نیست و غیر خدا چنین شناختی ندارد.
[آیت الله جوادی آملی، تفسیر تسنیم، جلد 1 - صفحه 326
 

درج شده در تاریخ ۹۳/۰۵/۲۳ ساعت 12:34

کاربران آنلاین (0)