تقدیم به یه دوست

 سراسر از وجودم غم گرفته 
گلویم را یه بغض نم گرفته 
دلم از بی وفایی ها شکسته 
امیدم را همه ماتم گرفته 
دلم از زندگی دلسرد گشته 
چرا سستی، همه راهم گرفته؟
چراغ مهر خاموشی گرائید 
چون زنجیر ادب پایم گرفته 
غمی دانم در این دنیای بی هیچ 
چرا امروز من آهم گرفته 
دلم می خواد ببینه آسمان را 
به جای آسمان، دل غم گرفته