_______________

گاهی دلت بهانه هایی می گیرد
که خودت انگشت به دهان می مانی...

گاهی دلتنگی هایی داری
 که فقط باید فریادشان بزنی اما سکوت می کنی ...

گاهی پشیمانی از کرده و ناکرده ات...

گاهی دلت نمی خواهد دیروز را به یاد بیاوری
انگیزه ای برای فردا نداری و حال هم که...

گاهی فقط دلت میخواهد زانو هایت را تنگ در آغوش بگیری
و گوشه ای گوشه ترین گوشه ای...! که می شناسی بنشینی و"فقط" نگاه کنی...

گاهی چقدر دلت برای یک خیال راحت تنگ می شود...

گاهی دلگیری...شاید از خودت...شاید...

زن که باشی درباره‌ات قضاوت می‌کنند؛

درباره‌ی لبخندی که بی‌ریا نثار هر احمقی کردی!

درباره‌ی زیبایی‌ات ... که دست خودت نبوده و نیست!

درباره‌ی تارهای مویت که بی‌خیال از نگاه شک‌آلوده‌ی احمق‌ها از روسری بیرون ریخته‌اند!

درباره‌ی روحت، جسمت، درباره‌ی تو و زن بودنت قضاوت می‌کنند!

تو نترس و زن بمان

احمق‌ها همیشه زیادن!!!!

نترس از تهمت دیوانه‌های شهر

که اگر بترسی رفته رفته زنِ مردنما می‌شوی