در طول سالها دوربین های کامپکت دیجیتال قادر بودند تا ویدئو کلیپ های کوتاهی را ضبط کنند، که معمولا حداکثر تعداد پیکسلشان به 480x640 (VGA) می رسید و 15 تا 30 فریم در ثانیه هم ضبط می کردند.این حالت های فیلمبرداری بیشتر برای فرستادن ایمیل و وب مناسب بودند، و کیفیت بالایی نداشتند تا برای موارد دیگر به کار آیند همچنین نمایش آنها روی تلویزیون های HDTV مطمئنا مطلوب نیست.خبر خوب این است که ،نسل جدید دوربین های کامپکت و SLR قادراند ویدئوهایی با مشخصه های خوب و کیفیت بالا ارائه دهند.
دوربین های HDSLR در راهند:در طول سالها دوربین های کامپکت دیجیتال قادر بودند تا ویدئو کلیپ های کوتاهی را ضبط کنند، که معمولا حداکثر تعداد پیکسلشان به (480x640 VGA) می رسید و 15 تا 30 فریم در ثانیه هم ضبط می کردند.این حالت های فیلمبرداری بیشتر برای فرستادن ایمیل و وب مناسب بودند، و کیفیت بالایی نداشتند تا برای موارد دیگر به کار آیند همچنین نمایش آنها روی تلویزیون های HDTV مطمئنا مطلوب نیست.خبر خوب این است که ،نسل جدید دوربین های کامپکت و SLR قادراند ویدئوهایی با مشخصه های خوب و کیفیت بالا ارائه دهند.
جدیدترین دوربین دیجیتال ، که دارای حالت های فیلمبرداری HD است. انتظار نداشته باشید که کیفیت و کنترل مشخصه های فیلمش برای فیلمبرداری های طولانی با هندیکم مطابقت کند. اما برای اینکه کلیپهای کوتاهی بگیرید عالی است.
قابلیت فیلمبرداری SLR را دارد و توجه فیلمبرداران آماتور و فیلم سازان را به خود جلب کرده است. دلیل اصلی اش هم سنسور بزرگ دوربین است که فوکوس و کیفیت عکس بالایی و در نور کم دارد. ممکن است که مشخصه های فیلمبرداری کمی داشته باشد اما با تطبیق پذیری که با همه نوع لنزی دارد دریچه تمام خلاقیت ها را به روی خود باز کرده است.
این هندیکم دارای تعداد زیادی مشخصه های فیلمبرداری (ویزور الکترونیکی، زوم، اتوفوکوس بهتر، صفحه مفصلی، ویرایش و...) است. اما سنسورهای کوچکی دارد و به این معنی است که عمق را کمی را میگیرد و در نور کم تصویرنویز دارد.
اغلب هندیکم های تخصصی صدا و کیفیت فیلم بهتری را ارائه می دهند و با کیفیت پخش 3-CCD ضبط می کنندهمچنین لوازم حرفه ای دارند و می توان لنزهای شان را تغییر داد .
تصور این که یک دوربین همه کاری را انجام دهد خیلی خوشایند است. تصور کنید که وقتی بیرون می روید فقط با زدن یک کلید می توانید فیلم خوبی بگیرید. در سال 2008 شرکت نیکون دوربین D90 (اولین دوربین در دنیا که می توانست بصورت HD فیلمبرداری کند) را به بازار عرضه کرد.
اگرچه که بعضی از دوربین های DSLR حرفه ای قادر بودند تا 10 فریم در ثانیه ضبط کنند، این تعداد فریم به اندازه کافی برای فیلمبرداری سریع نیست و به فیلم نویز می دهد. در حالی که برای فیلمبرداری بدون نقص به 25 تا 30 فریم در ثانیه احتیاج دارد، (دوربین های DSLR کنونی نمی توانند با این سرعت آینه را به بالا و پایین حرکت دهند). برای رفع این مشکل، آخرین نسل دوربین ها آینه را بالا نگه می دارندو فیلم را از سنسور ذخیره می کنند،و یا اینکه ، در دوربین هایی که لنزشان قابل تغییر است به کلی از آیینه صرف نظر می شود (برای این مقاله دوربین های DSLR و Hybrid مانند، مدل های ماکرو سه چهارم، یکجا با هم در موردشان گفته می شود.چیزی که ما آنرا (HDSLR ( High Definition Single Lens Reflex دوربین هایی هستند که سنسور Live view شان عامل ضبط فیلم است.
تعدادی از دوربین های کامپکت، اکنون چند حالت فیلمبرداری HD(P 750) را ارائه می دهند و تعدادی از تولیدکنندگان حداقل یک دوربین DSLR ( یا دوربین با سیستم تغییر لنز ) را با قابلیت ضبط HD معرفی کرده اند. فیلمی که با دوربین DSLR و با سنسور بزرگ گرفته شود همچنین استفاده از لنزهای دیگر امکاناتی را برای خلاقیت بیشتر نظیر قابلیت کنترل عمق تصویر و نوردهی را فراهم می سازد.
جایگزین هندیکم؟
اگرچه که نمیشود تمایل به یک هندیکم HD (بخصوص برای دوربین SLR که همه امکانات عکاسی را با لنز قابل تعویض دارا می باشد) را انکار کرد، اما این پیشرفتی نیست که با مانع مواجه نشود و تعدادی نقاط منفی مهم در برابرنقاط مثبت آن وجود دارد بخصوص وقتی که می خواهید راجع به مدل های حرفه ای و نیمه حرفه ای فکر کنید که دارای کنترل کیفیت صدا و تصویر بهتری هستند. صرف نظر از جزویات نقاط مثبت و منفی به شرح زیر است:
Normal 0 false false false EN-US X-NONE AR-SA
|
نقاط ضعف
(مقایسه شده با یک هندیکم)
|
نقاط قوت
(مقایسه شده با یک هندیکم)
|
|
بزرگتر از هندیکم مصرف کنندگان(بخصوص اگر بخواهید محدوده زوم بیشتر هندیکم ها رامطابقت دهید)
|
احتیاجی به هندیکم جداگانه ندارد
|
|
کیفیت فیلمبرداری به خوبی بهترین هندیکم ها نیست( *3)
|
همچنان دارای کیفیت بهتر است
|
|
محدودیت اتوفوکوس طی فیلمبرداری( *4)
|
همچنان دارای کیفیت بهتر است
|
|
محدودیت مدت زمان فیلمبرداری
|
قابلیت تعویض لنز ( *1)
|
|
کم بودن ظرفیت داخلی( مثل دیسک سخت)
|
کنترل عمق تصویر( *1)
|
|
جابجایی کمتر فیلم
|
جابجایی راحت تر فایل ها ( *2)
|
|
قابلیت ضبط صدا به خوبی اغلب هندیکم ها نیست
|
کنترل کامل عکاسی( *1)
|
|
قدرت زوم ندارد
|
|
|
مانیتور ثابت و ویزور الکترونیکی ندارد
|
|
(*1) فقط دوربین DSLR . توجه کنید که بعضی از هندیکم های حرفه ای دارای قابلیت تعویض لنز هستند.
(*2) فرمت های M-JPEG و MPEG راحت تر هستند اشتراک (share) گذاشته می شوند، بهترین هندیکم ها از رمز های بهتری استفاده می کنند و کیفیت بالاتری هم ارائه می دهند.
(*3) دوربین های 3-CCD هنوز هم معیار فیلم های حرفه ای هستند.
(*4) در حال حاضر فقط دوربین های 1/GF Panasonic GH1 فوکوس سریع طی فیلمبرداری را ارائه می دهند و فقط تعداد محدودی از لنزها را می توان برای آن انتخاب کرد.
بیایید به بعضی از جزئیات مهم نگاهی بیاندازیم :
محدودیت مدت زمان کلیپ :
یکی از نقاط ضعف دوربین ها محدودیت ضبط فیلم با فرمت HD است. دوربین دیجیتال نیکون هر بارفقط 5 دقیقه فیلم ضبط می کند و دوربین های کانن و پاناسونیک اروپایی هر بار بعد از 29 دقیقه و 59 ثانیع عمل ضبط را متوقف می کنند. این محدودیت زمانی ناشی از تفاوت اندازه ها(اروپایی) و دوربین های فیلمبرداری می باشد.
به هر حال، اگرچه که ممکنه این یک نقص به نظر بیاید، در حقیقت احتیاجی هم ندارید که پشت سرهم و به مدت طولانی فیلمبرداری کنید. به برنامه های تلویزیونی نگاه کنید، دقت کنید که هر صحنه ای فقط چند ثانیه بیشتر نیست. از این گذشته، یک حافظه 4GB در دوربین کانن 5D Mark II (p 1080) فقط 12 دقیقه فیلم را در خود جای می دهد، پس نمی شود گفت که 29 دقیقه و 59 ثانیه محدود است. فقط تنها زمانی که لازم دارید تا به مدت طولانی تر فیلمبرداری کنید در مراسم عروسی است که در چنین شرایطی هندیکم بهترین گزینه است.
ذخیره سازی :
هنوز هم در دوربین ها از کارت های حافظه سرعت بالا برای ضبط فیلم استفاده می شود، در حال حاضر کارت های SDHC مورد انتخاب همه هستند و CompactFlash (که برای دوربین های حرفه ای این روزها گرایش به آن دارند). کارت های حافظه پر سرعت، همانطوری که فیلم احتیاج به کارت های قابل تعویض با سرعت انتقال داده ها دارد، برای یک دوربین ضروری هستند که می تواند رنجی بین 15 تا 38 مگابایت در ثانیه باشد.
رنج بالاتر داده کیفیت بهتری را هم به تصویر می دهد، بیشتر داده های کانال های تلویزیونی حداقل به کیفیت ضبط 50 تا 100 مگابایت در ثانیه احتیاج دارند. کارت های HDHC در ظرفیت های 4GB تا 32GB موجود می باشند که ظرفیت بالاتر هم موجود می باشد. کارت ها حتی دارای طبقه بندی سرعتی 2،4 و 6 برای ضبط فیلم را هم دارند. سرعت 6 این کارت ها انتخاب مطمئن تری هستند.
حالت های عکس برداری :
به منظور دستیابی به نتایج بهتر در فیلمبرداری، هنوزهم عکاسان مجبور می شوند تا تکنیک های عکسبرداریشان را تغییر دهند. یکی از مشکلات استفاده از دوربین های HDSLR این است که خود دوربین به طور کامل مناسب فیلمبرداری نیست. نمایش دادن تصاویر روی مانیتور در یک روز روشن و آفتابی کار مشکلی است، اگرچه که دوربین هایی هستند که با کمک زاویه ها این حالت را بهتر کنند. استفاده از صفحه مانیتور دوربین به این معنا است که باید دوربین را از بدنتان کمی فاصله دهید و این حالت راهی مناسب برای گرفتن دوربین نیست و باعث ایجاد لرزش دست می گردد. یک سه پایه خوب می تواند از این مشکل جلوگیری کند، اما کمی زمان را می گیرد.
وقتی جایی ثابت ایستاده اید و دوربین را به صورت افقی و سریع تکان می دهید تصویر را حالت بلوری می شود، این حالت به خاطراستفاده از فرمت MPEG که تصاویر بصورت فشرده ذخیره می شوند ، ( یک فریم اصلی گرفته می شود و بقیه 11 فریم از این فریم اصلی بعنوان راهنما استفاده می کنند) که این حالت (LGOP(long group of pictures) شناخته شده است. استفاده از یک سه پایه در این حالت ، می تواند به مطلوبتر شدن تصویر کمک کند، به طور معمول سعی کنید که در حالت حرکت دادن دوربین بصورت افقی دوربین را حدود 7 ثانیه نگه دارید، با این کار فرصت بیشتری به نمایشگر می دهید تا صحنه را ضبط کند.
حسگر CMOSE ، همانور که در بیشتر دوربین های DSLR به کار رفته می شود، تصویر را از بالا تا پایین می گیرد (شاتر غلطکی). این حالت باعث ایجاد یک حالت کجی و کشیدگی درخط بالایی تصویر می شوید که حالت ژله ای نام گرفته است.
فوکوس و نوردهی :
فیلمی بدون فوکوس حالت HD هیچ ارزشی برای دیدن ندارد بخصوص وقتی که این فیلم را بخواهید روی تلویزیون پلاسمای 50 اینچ به نمایش بگذارید. بهترین راه برای مطمئن شدن از وضوح فیلم این است که فوکوس را قبل از روشن کردن Live View تنظیم کنید. گرچه بعضی از دوربین های SLR این امکان را دارند تا در حالت Live View فوکوس را خودکار تنظیم کنند (ولی در حالت فیلمبرداری اتوفوکوس سرعت را کم می کند که بهتر است به حالت تنظیم دستی تغییر دهید).
تداوم نوردهی اتوماتیک طی فیلمبرداری، در نظر اول ممکن است به نظر چیز خوبی باشد، اما هر تغییری در نوردهی در طول فیلمبرداری مشهود خواهد بود. بهترین راه این است که قبل از فیلمبرداری ،نوردهی را خاموش کنید. فیلمبرداران حرفه ای به ندرت از اتو فوکوس و نوردهی اتوماتیک استفاده می کنند، راحت تر این است که هر نوردهی اشتباهی را در کل کلیپ تصحیح کنند تا اینکه سعی کنند بطور پی در پی این کار را در هر بخش انجام دهند.
عمق میدان دید :
یکی از نقاط قوت دوربین های HDSLR قابلیت ضبط فیلم با عمق میدان محدود است، بخصوص وقتی که از فریم کامل HDSLR استفاده می کنید مثل دوربین های کانن 5D Mark II یا نیکون D3S. اندازه بزرگ حسگر عمق میدان کمی را می دهد، اما به این معنا است که فوکوس در این جا شاخص است. حسگرهای کوچکتر، در دوربین های کامپکت و هندیکم ها به کار گرفته می شوند ، تطابق بیشتری با فوکوس دارند وعمق میدان بیشتری را ایجاد می کند.
حسگر بزرگ و لنز با سرعت بالا به دوربین های دیجیتال SLR این امکان را می دهد تا با عمق میدان کمتری فیلمبرداری کنندکه برای جداسازی سوژه از پس زمینه یا ایجاد افکت عالی است. این عکس ها به نظر حرفه ای می آیند اما به یاد داشته باشید که فوکوس شاخص است.
پاناسونیک لومیکس G Vario HD 14-140mm
پیکسل 1280 x 720 با فرمت (M-JPEG.AVI)
7:43 seconds, 31.7 MB
8:70 seconds, 32.8 MB
پاناسونیک لومیکس G Vario HD 14-140mm
پیکسل 1280 x 720 با فرمت (M-JPEG.AVI)
صدا :
به نظر می آید که بیشتر تولید کنندگان توقف کوتاهی روی کییت صدای اولین نسل از دوربین های HDSLR کرده اند. در یلمبرداری معمولا از صدای KHZ 48 استفاده می شود، در حالیکه دوربین های کانن و المپیوس KHZ 44.1 ، نیکون 11kHz را به کار برده اند. با وجود این پاناسونیک برای بعضی از دوربین هایش KHZ 48 را استفاده کرده است اما به نظر می رسد که کمی بهتر باشد ولی امکان تنظیم آن وجود ندارد که یک کم ناشی از کوتاه نظری است. به هر حال ، چندین مدل حداقل دارای میکروفون استریو هستند ( گرچه تعدادی از دوربین ها فقط شامل میکروفون تک واحدی در بدنه دوربین هستند) که کمی آزار دهنده است و حتی صدای حرکت دست را هم معلوم می کند. تعدادی از دوربین ها هستند که یک سوکت استریو هستند و می توانید یک میکروفون استریو به آن وصل کنید.
وضوح فیلم :
زمانی فقط دو فرمت فیلمبرداری وجود داشت که آنالوگ بودند (VHS و BETAMAX) و هیچ کس رزولوشن و پیکسل به فکرش نمی رسید ، اما دیگر آن روزها به پایان رسیده اند و حالا فرمت های مختلفی وجود دارند که هر کدام استفاده مربوط به خود را دارند.
• Full HD :
در حال حاضر بزرگترین اندازه فریم می باشد که بیشتر دوربین های HDSLR آنرا ارائه می دهند. اندازه فریم 1920 x 1080 پیکسل است و هنگامی که روی تلویزیون های پلاسما و LCD نمایش داده می شود کیفیت خیره کننده ای دارد. با این اندازه تصویر قادرید پردازش های زیادی را در کامپیوتر خود روی آنها انجام دهید.
• HD :
هنوز هم دارای مشخصه های خوبی می باشد اما در اندازه کوچکتر(1280 x 720). در دوربین های دیجیتال نیکون این فرمت را به کار می برند و اندازه کوچکتر از Full HD را برای عکس برداری در فضای بیرون پیشنهاد می کنند. اگر قصد دارید که اصلاعاتتان را روی DVD بزنید یا آنها را روی وب بگذارید فرمت HDبا اندازه 1280 x 720 انتخاب مناسبی است.
• HDV :
مشخصه بالای فیلمبرداری، این فرمت برای هندیکم های که نوار کاست می خورند به کار برده می شود. فرمت آن 1080 x 1440 anamorphic است.
• SD :
مشخصه استانداردی دارد. این فرمت با 720 x 480 (NTC- آمریکا شمالی) یا 720 x 567 (PAL – اروپا) مطابقت دارد. بیشتر آگهی های بازرگانی DVD با این فرمت هستند. فرمت تصویرهم 4:3 یا 16:9 است که سایز بزرگ آن 4:3
بزرگشده ی anamorphic است.
• VGA :
مخفف Video Graphic Array است. یک فرمتی با 800 x 600 پیکسل، اما به طور معمول 640 x 480 پیکسل است. استفاده این فرمت برای ویدئو های وب، فرستادن ایمیل، پاورپوینت و غیره است. اما برای کیفیت بهتر باید HD را انتخاب کنید. به طور معمول با فرمت VGA می توانید مدت بیشتری فیلمبرداری کنید اما با کیفیت پایینتر. بیشتر دوربین های دیجیتال این فرمت را دارند.
اگرچه تمام تلویزیون ها فیلم های رزولوشن پایین را در کل صفحه می کشند ، اما بهتر این است که فیلم ها را با اندازه خودشان ببینید. این حالت بیشتر در کامپیوتر مشهود است. یک فیلم VGA در مانیتور کامپیوترکوچک است ("20). و اگر بزرگش کنید واقعا کیفیت بدی دارد. یک بخشی هم به خاطر این هست که وضوح اصلی مانیتور بیشتر از تلویزیون است اما دلیل دیگر این است که ما به مانیتور نزدیکتر هستیم تا تلویزیون.
JPEG, MPEG یا AVCHD کدام ررا پیشنهاد می کنید؟
در اکثر دوربین های دیجیتال هنوز از فرمت JPEG برای فیلمبرداری استفاده می شود. همانطور که از اسمش پیداست ، M-JPEG برا فیمبرداری غیر معمول است و هر فریمی را مثل JPEG فشرده می کند. در مقایسه با بیشتر سیستم های ویدئویی پیشرفته (که از مخلوط فریم های فشرده استفاده می کند) فرمت M-JPEG نسبتا دارای اندازه بزرگتری است و معمولا کیفیت خوبی هم دارد، این نوع فایل ها هم بدون نیاز به هیچ گونه نرم افزاری در هر کامپیوتری قابل اجراست و مستقیما نیز uploadو ایمیل می شوند. فیلم های M-JPEG هم معمولا در فایل QuickTime یا AVI جای میگیرند.
دلیل اصلی که تولید کنندگان این فرمت را به کار می برند این است که : هیچگونه سخت افزار اضافی در خود دوربین یا پرداخت حق امتیازی ندارد. همانطوری که ویدئو جایگاه مهمتری را پیدا می کند تعدادی به سمت سیستم های پیچیده تر می روندکه MPEG-4 نام داردکه مزان بایت بیشتر و حجم فایلی کمتری داردو با همه سیستم ها و نرم افزارها قابل اجراست. در سیستم دوربین پاناسونیک سه چهارم همانند بسیاری از هندیکم ها از AVCHD استفاده شده است. این فرمت هنوزتراکمی درحدود
MPEG-4/H.264 را دارد اما از سیستم پیچیده ای استفاده می کند.
بزرگترین نقطه قوت AVCHD بزرگترین مشکلش است : قابلیت. فایل های آن با هر کامپیوتری هم خوانی ندارد، فیلم ها به راحتی از کارت به کامپیوتر منتقل نمی شوند. با یک نرم افزار ویرایش مناسب AVCHD به راحتی ویرایش می شود و می توانید آنرا روی DVDبزنید، ولی برای share کردن فیلم ها از کامپیوتری به کامپیوتر دیگر بهتر است که از یک فرمت رایجتر استفاده کنید.در حال حاضر، تمام حالت های ضبط فیلم HDSLR از یک پیشرفت استفاده می کنند. پیشرفت به این معنا که هر فریمی یک عکس کامل است. دیگر اینکه پیچیدگی شماره های فیلم است که از هر کدام 2 تا است (60 و 60i) اما هر فریم نیمی از اطلاعات تصویر را دارد در غیر این صورت فایل را نمی شناسد، در واقع این 2 تشکیل یک فریم کامل را می دهند. این حالت باعث لطافت بیشتر در فیلمبرداری می شود اما حالت پارگی تصویر را ایجاد می کند که در هندیکم ها معمولتر است.
(این عکس حالت در هم پیچیدگی تصویر دارد)
(این عکس نشان می دهد که با استفاده از فیلترDe-imnterlace عکس حالت مطلوبی دارد)
(این عکس در حالت progressive mode گرفته شده و شاتر روی ثبت تصویر متوالی بوده است)
اندازه های فایل :
هنگام عکاسی می توان با فرمت RAW که اندازه بزرگی دارد ، عکس ها را ذخیره کرد یا عکس های بیشتری را با فرمت JPEG گرفت. وقتی بسنجید می بینید که فرمت JPEG کیفیت کمتری دارد اما بیشتر کاربران به این نکته آگاه نیستند. در حالت فیلمبرداری در حقیقت فرمتی مشابه RAW نیست. در عوض برای متراکم سازی چندین Codecs مختلف وجود دارد. فیلم های HD چندین گیگابایت را برای چند لحضه فیلمبرداری کوتاه اشغال می کنند بنابراین برای کم کردن حجم آن فرمت MPEG-4 مناسب است.
یک فیلم 4 دقیقه ای با فرمت FULL-HD (1920 x 1080) 1048 مگابایت جای میگیرد (با استفاده از فشرده سازی MPEG-4) ولی همین مقدار فیام بدون فشرده سازی 32/457 گیگابایت جای می گیرد. در تعدادی از دوربین ها از فرمت Motion JPEG فشرده AVI یا MOV استفاده می کنند که اینها فایل ها را فشرده می کنند اما پیچیدگی کمتری دارند.
ویرایش فایل های ویدئویی:
چندین برنامه کاربردی برای ویرایش فیلم وجود دارد که شامل : iMovie، Adobe Premiere ، Elements 8 و Corel Video Studio X2 می باشد. این برنامه ها دارای کاربردی آسان می باشند اما کسانی که می خواهند با برنامه های حرفه ای تری کار کنند می توانند از این نرم افزار ها استفاده کنند:
Final Cut Pro ، Adobe Premiere Pro CS4 ، Avid، Sony Vegas ، Adobe After Effects CS4.
تلویزیون های استاندارد:
در شمال آمریکا از NTSC استفاده می کنند که 29.97 فریم در ثانیه اجرا می کند. بیشتر اروپای ها انگلیسی ها از PAL استفاده می کنند که 25 فریم در ثانیه را اجرا می کند. می توانید DVD های NTSC را در تلویزیون های PAL ببینید اما نمی توانید DVD های PAL را در تلویزیون های NTSC ببینید. گزینه دیگر استفاده از 24 فریم در ثانیه است که باهر تلویزیونی مطابقت دارد.
علیرضاامیرخیزی
علی حنیفه
اصغرسهرابی
علیرضا احمدزاده
گیسو مرادی
مهدی شکوفی
حسین رحمانی
رضا ناصرپور
نیلوفر*آبی
فروشگاه L E D
سحه صادق
Ice Mountain
گذرگاه
علی افسر ساعی نیا
amir hossein80
میثم بازیاری
Dead . pool
مریم امینی
دنیز65
الهه نظری
SKIRAN )
خانه
مطالب(88)
دوستان (184)
گالری تصاویر (168)
کلیپها (4)
نظرسنجی (0)
چگونگی درج آگهی در سایت و قسمت تبلیغات
سایت و اپلیکیشن آموزش زبان انگلیسی urg.ir
تلگرام 
فیسبوک
تویتر